سلسله‌جنگجويان

سلسله‌جنگجويان براي اولين بار، سال 97 و براي كنسول پلي استيشن معرفي شد كه در واقع در سبك مبارزه‌اي ساخته شده بود؛ سبكي كه شايد در حال حاضر اصلا به آن شبيه نباشد، چرا كه از شماره‌ دوم سازندگان تصميم گرفتند بازي را به اكشن بزن و بكش تغيير سبك بدهند، روندي كه تاكنون ادامه داشته است.

قابل پيش‌بيني بود كه در اين نسخه هم همه چيز تكراري و گفت و گوها خسته‌كننده‌ باشد كه البته همين موارد اين بازي را در بين بازي‌كننده‌هاي حرفه‌اي بدنام كرده است. شايد با ديدن بازي براي اولين‌بار جا بخوريد كه آيا اين ديسكي كه در كنسول گذاشته‌ايد نسخه‌ششم بازي است يا نه همين بازي‌اي است كه بتازگي خريده‌ايد! روند بازي دقيقا همان است كه از نسخه‌دوم بازي در PS2 از نزديك به 10 سال پيش به اين طرف شاهد آن بوده‌ايم و اين اصلا اتفاق خوبي نيست. اين كه از عناصر خاص يك عنوان دوباره استفاده كنيم اصلا اتفاق بدي نيست. موضوع اينجاست عناصري كه شركت Omega Force مدام در حال تكرار كردن آنهاست اصلا شاخص نيستند كه قابل وقت گذاشتن دوباره و سه‌باره باشند. به هر حال بازي داراي دو حالت اصلي داستاني و غلبه‌بر دشمنان است.

بخش داستاني به 4 مرحله تقسيم مي‌شود كه داستان هر قسمت مجزا و بسيار هم طولاني است. تنها نقطه ‌قوت بازي شايد نحوه‌روايت داستان باشد كه بر اساس رمان «سه پادشاه» است كه يك داستان رمانتيك چيني را بيان مي‌كند و در قرن 14 و توسط لو گانژونگ نوشته شده است. البته قلمروي چهارمي به نام جين به بازي اضافه شده است. بخش آموزش و دايره المعارف هم براي اطلاعات كامل‌تر در بازي وجود دارد.

بخش غلبه بر دشمن، همان هسته‌اصلي بخش داستاني را دنبال مي‌كند با اين تفاوت كه به جاي سير در داستان بازي، در طول نقشه‌حركت مي‌كنيد تا در محله‌هاي مختلف با مبارزات گوناگون مواجه شويد و محل را از دشمنان پاكسازي كنيد. بازي در اين بخش هم زمان زيادي را از بازي‌كننده خواهد گرفت. اين مرحله را به صورت چندنفره با دوستان تان هم مي‌توانيد بازي كنيد كه البته به امتحانش نمي‌ارزد زيرا مشكلات تاخير و لگ‌زدن و ناپديد شدن ناگهاني دشمنان و اين حرف‌ها لذتي باقي نمي‌گذارد. در كل لذت بردن از بازي شايد به بيش از 10 دقيقه نرسد. هوش مصنوعي از اين بهتر نمي‌تواند عمل كند! فكر كنيد در حال مبارزه با حدود 100 سرباز هستيد، اما نهايتا 2 تا 3 نفر از آنها خودي در برابرتان نشان مي‌دهند و بقيه به صورت داوطلب مي‌ايستند تا نوبت‌شان بشود و افتخار مردن با شمشير شما را پيدا كنند! البته زماني كه در حال قطعه قطعه كردن سربازهاي بيچاره هستيد، هيچ خوني از دماغ هيچ‌كدام نمي‌ريزد تا زياد هم غمزده نشويد! البته مبارزه با فرماندهان آنها كمي پيچيده مي‌شود كه آن هم با فشردن متوالي يكي دو دكمه و استفاده از ضربات مخصوص كاملا قابل حل است. كلا اين بازي سرآمد بازي‌هاي يك دكمه‌اي است و اگر قرار بر فشار دادن دكمه‌هاي كنترلر باشد، شايد هيچ عنواني نتواند با سلسله جنگجويان برابري كند. در اين راه حتي روي قسمت ساده شده‌بازي مارول در برابر كپكام 3 را هم كم مي‌كند. تنوع اسلحه‌ها بد نيست طوري كه مي‌توانيد آنها را ارتقا بدهيد و با شخصيت‌هاي متنوعي بازي كنيد؛ ولي اگر فكر مي‌كنيد در روند بازي تاثيري ايجاد مي‌شود، در اشتباه به سر مي‌بريد.

گرافيك بازي قديمي است و در دوردست‌ها ديد خوبي نخواهيد داشت. از نظر فني هم هر چند جزئيات محيط خوب رندر مي‌شود، ولي اگر به نقشه به صورت مستمر نگاه نكنيد، ممكن است به طور ناگهاني با چند نفر از دشمنان مواجه ‌شويد، در حالي كه نقشه به نظر خالي مي‌رسيد. صدا و موسيقي بازي هم با اين كه قابل تحمل هستند ولي مثل روند بازي، داشتن بيش از حد مشكل لوپ (تكرار) آنها را بي‌ارزش مي‌كند. به نظر اگر اسم بازي را «سلسه‌جنگجويان 7: تكرار» مي‌گذاشتند مخاطب‌ها و طرفداران با اين نسخه راحت‌تر كنار مي‌آمدند. البته گويا اين قضيه درژاپن زياد صدق نمي‌كند ؛ چون با توجه به همه‌مشكلات، باز هم فروش خوبي دارد و يك جور عرق ملي محسوب مي‌شود. سلسه‌جنگجويان 7 محتواي كافي براي طرفداران پر و پا قرص اين سري را دارد و مي‌تواند آنها را تا مدت‌ها سرگرم كند؛ ولي براي تازه‌كارها و بازي‌كننده‌هاي معمولي، هيچ حرفي براي گفتن نخواهد داشت.

فرهنگ هدايتي