بانک مقالات زنان

طرح کلي اين پژوهش از نوع پس آزمون – پيش آزمون با يک گروه و پس رويدادي به لحاظ بررسي وضعيت رفتاري گروه ها است. در اين پژوهش براي بررسي اختلال هاي رفتاري در آزمودني ها، مقياس ارزش يابي رفتاري راتر (فرم آموزگاران) به کار آمده است. اين آزمون از روايي و اعتباري نسبتا بالا برخوردار است. نخست 86 آزمودني ها به طور تصادفي برگزيده شدند و در مرحله ي پيش آزمون از طريق مربيان مورد مشاهده قرار گرفتند. سپس براي بررسي ميزان اثربخشي آموزش مهارت هاي زندگي، مهارت هايي چون حل مسئله، تصميم گيري، تفکر انتقادي و خلاق، چه گونه گي بهداشت جسم و روان، مهارت هاي ميان فردي و ارتباطي به شيوه ي آموزش مستقيم به مربيان و به شيوه هاي غير مستقيم (يادگيري مشارکتي، بازي هاي تربيتي، بارش فکري، ايفاي نقش، بحث و گفت و گو، کار در گروه هاي کوچک، الگوي افزايش آگاهي، کندوکاو گروهي، نمايش، پرسش و پاسخ آموزش مستقيم – عملي، و مسئوليت هاي اردويي) به دانش آموزان دختر در اردوگاه ها آموخته شد. آزمودني ها در مرحله ي پس آزمون دوباره ارزش يابي شدند.

يافته ها نشان داد که ميانگين نمره هاي پس آزمون نسبت به ميانگين نمره هاي پيش آزمون به گونه ئي معنادار کم تر است که اين به معناي اثربخشي آموزش مهارت هاي زنده گي در بهبود وضعيت رفتاري نوجوانان است. هم چنين تفاوتي معنادار در وضعيت رفتاري نوجوانان در پايه هاي گوناگون تحصيلي ديده مي شود که اين تفاوت در مرحله ي پيش آزمون نشان مي دهد که نوجوانان پايه ي دوم و سوم راهنمايي مشکلات رفتاري بيش تري دارند؛ در حالي که در مرحله پس آزمون وضعيت رفتاري دانش آموزان پايه هاي يکم و دوم راهنمايي نسبت به نوجوانان پايه سوم راهنمايي بهبود بيش تري داشته است. به سخن ديگر، آموزش ها در گروه هاي سني پايين تر موثرتر است.

 نسخه قابل چاپ