بانک مقالات زنان

فرآيند توليد در بخش کشاورزي و وابسته گي شديد اين بخش به طبيعت و شرايط آب و هوايي و اثرپذيري آن از آفت ها و بيماري هاي نباتي، آن را متفاوت از ديگر زمينه هاي توليد و تجارت، و پر خطر و هم راه با خطر براي کشاورزان ساخته است. اين، در حالي است که گروه بزرگي از کشاورزان ما، که سه کالاي بنيادي و راهبردي کشاورزي (گندم، برنج، و جو) کشت مي کنند، خرده پا هستند و از اين رو، در برابر نشيب و فرازهاي بازارهاي داخلي و رقابت هاي خارجي آسيب پذير اند. بخش کشاورزي براي رسيدن به اهداف توسعه بايد بتواند از ظرفيت هاي نيروي انساني خود - که نيمي از آن زنان اند - بهره کافي ببرد. در اين ميان، زنان روستايي، به ويژه آنان که سرپرست خانوار اند، بيش از ديگران در معرض خطر و از ديدگاه اقتصادي نيز معمولا شکننده تر اند. با نگرش به اين که زنان، به ويژه در نوار شمالي ايران، بخشي عمده از کار کشاورزي را بر دوش دارند، نمي توان نقش و جايگاه آنان را در اين بخش ناديده انگاشت.
در اين پژوهش، عوامل موثر بر خطرپذيري و درک خطر در زنان شالي کار شهرستان رشت، در سال کشت 83-84 بررسي شده است. براي اين کار، 182 نفر از زنان شالي کار، از 5 بخش اين شهرستان به روش نمونه گيري طبقه اي تصادفي گزيده شدند و با آنان گفت و گو شد. يافته ها نشان داد که بيش تر زنان شالي کار در برابر خطر بي تفاوت بودند. هم چنين سن، پيشينه شالي کاري، و شمار اعضاي خانوار، رابطه اي منفي و معنادار، و ميزان سواد، سطح زير کشت برنج، مقدار زمين ملکي شالي کار، و درآمد ساليانه از فروش برنج، رابطه اي مثبت و معنادار با خطرپذيري دارد. بررسي هاي مقايسه اي نيز تفاوتي معنادار در خطرپذيري شالي کاران با مالکيت هاي گوناگوني نشان داد.

 نسخه قابل چاپ