بانک مقالات زنان

در مطالعات فرهنگي درباره زن، شاهنامه مرجع نسبتا مهمي بوده است. چون از يك سو زنان گاه در آن نقشه اي مثبت مهمي دارند، و نيز از سوي ديگر گاه قضاوت اي بدبينانه اي نيز نسبت به آن ها ابراز شده است. نگاه به شاهنامه از نظر عقايد درباره جايگاه موجود و مطلوب زن در اجتماع، در زمان سروده شدن ديوان يا در زمان وقوع حوادث داستاني و تاريخي آن، و علاوه بر اين، نگاه پژوهش گر كه درگير تفكرات امروزين حقوق بشري در مورد زن است، به متن شاهنامه از نظر موضوع زن، هدف اين نوشته است. از نظر اين مقاله، كه مبتني بر بخش هايي از تحقيقي در همين زمينه است. در شاهنامه، زن موقعيتي برتر از فرهنگ زمان خود داشته است، اما در اين كه وجود شخصيت هاي زن شاهنامه كه سياست مدار، خردمند، و قدرت طلب هستند، نشان واقعيتي فرهنگي - اجتماعي در ايران باستان حاكي از برابري زن و مرد باشد، مورد ترديد است. اين وضعيت بيش تر متناسب با فضاي اشرافي رويدادها، و نيز اقتضاي جذابيت داستان و حماسه بوده است. بر اين مبنا، گر چه الگوهاي زن، همچون زن مستقل، شجاع، و عاقل در شاهنامه، تا حدودي مي تواند پشتوانه ايده هاي زن باور يا همان فمينيسم باشد، اما در اين باره نمي توان اغراق كرد، چون الگوهاي متفاوت از اين هم در كتاب فردوسي فراوان است.

 نسخه قابل چاپ