بانک مقالات زنان

نوشتار حاضر، که حاصل يک پژوهش ميداني است، با هدف کلي بررسي اشتغال زنان روستايي در دو شهرستان «برخوار – ميمه» و «فلاورجان» استان اصفهان و تاثير اين اشتغال بر ميزان خوداتکايي آنها انجام شده است. براي انتخاب نمونه ها، از شيوه نمونه گيري خوشه اي و مرحله اي استفاده شده و اطلاعات مورد نياز نيز از 375 زن، در 20 روستاي طبقه بندي شده بر حسب جمعيت، به دست آمده است.
نتايج پژوهش نشان مي دهد که دليل اصلي اشتغال و تمايل 94 درصد از زنان روستايي، نياز مبرم اقتصادي است. 45 درصد از زنان شاغل، درآمد حاصل از دسترنج خويش را شخصا دريافت نمي کنند و 63 درصد آنان نيز حق خرج کردن درآمد خود را ندارند.
بر پايه اين پژوهش، زنان روستايي شاغل در گروه هاي شغلي مختلف، از نظر خوداتکايي، وضعيتي مشابه ندارند. خوداتکايي آنها با سطح تحصيلات خود و همسرانشان ارتباط مستقيم، و با سال هاي تاهل و سن آنها رابطه معکوس دارد. شغل همسران زنان روستايي نيز در خوداتکايي آنان به طوري معنادار موثر است.

 نسخه قابل چاپ