بانک مقالات زنان

مقاله حاضر، با استفاده از يک مطالعه کيفي-مقايسه اي ژرفانگر، به بررسي ريشه هاي اگزيستانسياليستي بعضي نوشته هاي فمينيستي ميانه قرن بيستم، هم چون آثار دو بووار، ديلي، رودر، بارتکي، و اتکين سون، مي پردازد و مشابهت دغدغه ها و شيوه ها، يا به عبارت ديگر، هم سويي ارزش ها و روش هاي فلسفه اگزيستانسياليسم و فمينيسم متفکران نام برده را نشان مي دهد. مبناي نظري پژوهش حاضر بر اين است که فمينيسم، بيش از آن که مکتبي تفسيري باشد، مکتبي تغييري و تابع ايدئولوژي هاي مختلفي است که برنامه تغيير داشته اند؛ بنابراين شناخت و نقد روايت هاي مختلف فمينيسم، بدون يافتن و سنجيدن مکتب هايي که اين روايات به آن ها متکي است، از عمق کافي برخوردار نخواهد بود. فرضيه پژوهش نيز بر آن است که يکي از مهم ترين اين مکتب ها، اگزيستانسياليسم است و فمينيسم اگزيستانسياليستي، به عنوان مقدمه فمينيسم راديکال، نيز همانند اصل فلسفه اگريستانسياليسم، به دليل جذابيت هاي اين فلسفه اوج گرفت و به دليل نااستواري ها و ناکارآمدي هاي آن دچار فتور شد.

 نسخه قابل چاپ