بانک مقالات زنان

اگرچه رشد بنگاه به عنوان يکي از راه هاي ايجاد شغل از اهميتي فراوان برخوردار است، اما عوامل موثر و سهم تاثير آن ها بر رشد بنگاه، از مباحثي است که در مورد آن اتفاق نظر وجود ندارد. يکي از اين عوامل، ترکيب جنسيتي نيروي انساني يک بخش اقتصادي است که در صورت اثبات عدم تاثير آن بر رشد بنگاه، مي توان انتظار داشت که اين بخش بتواند براي زنان نيز به اندازه مردان شغل ايجاد کند. اين نوشتار کوشيده است تا با استفاده از داده هاي جمع آوري شده از بنگاه هاي کوچک و متوسط صنايع توليدي بخش تعاون طي برنامه دوم توسعه جمهوري اسلامي ايران و تفکيک آن ها به دو گروه، يعني گروهي که بيش تر نيروي انساني آن را مردان و نيز گروهي که بيش تر نيروي انساني آن را زنان تشکيل مي دهند، پاسخي براي بررسي مساله تاثير ترکيب جنسيتي نيروي انساني بر رشد بنگاه هاي اين بخش پيدا کند. نتايج پژوهش نشان مي دهد ترکيب جنسيتي نيروي انساني بنگاه هاي صنعتي کوچک و متوسط بخش تعاون، تاثيري بر رشد نيروي انساني اين بنگاه ها نداشته است و اين نتيجه حتا زماني که روش هاي متفاوت اندازه گيري رشد و تصحيح دو مرحله يي هک من براي جلوگيري از تورش احتمالي ناشي از انتخاب بنگاه هاي ماندگار در فعاليت اقتصادي، در مقايسه با بنگاه هايي که تنوانسته اند در اين مدت به حيات اقتصادي خود ادامه دهند به کار گرفته مي شود، صادق است.

 نسخه قابل چاپ