بانک مقالات زنان

نوشتار حاضر بر آن است تا بر اساس پژوهشي پيمايشي، اثر ويژگي هاي فردي و اجتماعي را بر ميزان مشارکت اجتماعي زنان، به عنوان يکي از عوامل اصلي موثر بر توسعه، مورد بررسي قرار دهد. جامعه آماري پژوهش را زنان 16 ساله و بالاتر ساکن در شهر کرمان تشکيل داده اند، که از ميان آن ها نمونه به حجم 300 نفر به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شده است. ابزار پژوهش، پرسش نامه است و مشارکت اجتماعي در دو بعد رسمي و غيررسمي مورد بررسي قرار گرفته است. پس از آزمون فرضيه هايي که با استفاده از نظريه کنش اجتماعي پارسونز مطرح شد، براي تجزيه و تحليل داده ها، از روش هاي آمار توصيفي و آزمون هاي معناداري استفاده شد.
بررسي ها نشان مي دهد که ميزان مشارکت اجتماعي زنان در بعد غيررسمي، بيش تر از مشارکت آن ها در بعد رسمي است، هم چنين ويژگي هايي مثل عام گرايي، فعال گرايي، اميد به آينده، خردگرايي، تحصيلات، ارزيابي فايده هاي مشارکت، و مشارکت اعضاي خانواده، رابطه مستقيم و معنادار با ميزان مشارکت اجتماعي زنان دارد.

 نسخه قابل چاپ