بانک مقالات زنان

هدف اصلي اين نوشتار بررسي سازوکار سهم بري از خانه مشترک ميان همسران است. متغير وابسته رامالک خانه تشکيل مي دهد و متغيرهاي مستقل پژوهش نيز عبارت اند از: اندازه همکاري زن در خريدخانه، توان تصميم گيري زنان، تحصيلات، اشتغال، نسبت درآمد زن به مرد، مقدار درآمدي که زن براي هزينه هاي خانواده خرج مي کند، و باور نان آوري مردان.
نمونه اين پژوهش 383 نفر از زنان همسردار (شاغل و خانه دار) شهرستان گرگان اند، که به روش خوشه يي چند مرحله يي گزيده شده اند.
نتايج پژوهش نشان داد مردان، بيش از زنان، و زنان شاغل، بيش از زنان خانه دار، در مالکيت خانه مشترک سهيم اند. از ميان متغير هاي مستقل، اندازه هم کاري اقتصادي زنان در خريدخانه، توان تصميم گيري زنان، و باور نان آور بودن مرد با متغير وابسته پيوندي معنادار دارد، يعني اگرچه متغيرهاي ديگر، مانند تحصيلات، اشتغال، نسبت درآمد زن به شوهر، و مقدار درآمدي که زن در خانواده خرج مي کند، به گونه يي مستقيم، با سهم بري زنان از خانه پيوند ندارد، مي تواند با فراهم آوردن امکان هم کاري اقتصادي زن در خريدخانه، به گونه يي غيرمستقيم، نقشي مهم را بازي کند، به اين ترتيب، بر پايه چهارچوب نظري پژوهش، هر گونه سياست اجتماعي بازدارنده در باره تحصيلات، اشتغال، و درآمد زنان، يا راه هاي تقويت کننده نقش هاي جنسيتي، که به نوعي با درآمد مالي زنان و شيوه هم کاري آن هادر اقتصاد خانواده پيوند دارد، مي تواند بر موقعيت اقتصادي زنان در خانواده و اندازه سهم بري آن ها از خانه مشترک موثر باشد.

 نسخه قابل چاپ