بانک مقالات زنان

در اين پژوهش، تاثير درمان شناختي ­ رفتاري گروهي بر کاهش افسردگي و افزايش خوش نودي زناشويي در زنان همسردار مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اهواز مورد بررسي قرار گرفته است. جامعه آماري پژوهش را همه زنان همسرداري تشکيل مي دهند که به فراخوان پژوهش گران پاسخ مثبت دادند و فرم کوتاه «پرسش نامه افسردگي بک» و «مقياس رضايت زناشويي» را پرکردند.
براي انجام پژوهش، نخست ميزان افسردگي و ناخوش نودي زناشويي آزمودني ها، بر پايه معيارهاي مصاحبه تشخيصي و باليني (DSM-IV-TR)، مورد ارزيابي قرار گرفت و سپس بر پايه نقطه برش دو ابزار موردسنجش و مصاحبه باليني، 20 زن، به گونه تصادفي ساده، انتخاب، و در دو گروه آزمايش (با هفتنشست درماني) و گواه (بدون درمان) جاي داده شدند.
نتايج آزمون غيرپارامتريکيوي من – ويتني نشان داد که درمان شناختي ­ رفتاري گروهي، به گونه يي معنادار، در کاهش افسردگي و افزايش خوش نودي زناشويي (به جز در گام پيش آزمون به گام پي گيري در خوش نودي زناشويي) موثر است.

 نسخه قابل چاپ