بانک مقالات زنان

«حجاب» از مفاهيمي است كه كثرت استعمال آن در مباحث مختلف، تبيين معناي دقيق آن را ايجاب مي كند. اين واژه در اصطلاح عرفان به معناي فاصله ميان خالق و مخلوق است كه سالك بايد در رفع و ازاله آن به جد بكوشد تا به مقام لقاء اله نايل گردد. در علم فقه مراد از حجاب، پوشش خاص زنان است كه همه بدن را به جز صورت و كف دو دست تا مچ شامل مي شود. اين واژه در آيات و روايات نيز به كار رفته، اما معناي لغوي آن (مانع و حايل) مراد بوده است. لذا استفاده از اين لفظ در معناي پوشش زنان نسبتا جديد است. حجاب فقهي را نمي توان دقيقا مترادف واژه پوشش دانست؛ زيرا هر پوششي، حجاب نيست. همچنين عفاف به عنوان يك بايد اخلاقي با حجاب به عنوان حكمي شرعي تفاوت هايي دارد. تبرج نيز در معناي آشكار نمودن زينت به قصد تحريك شهوت مردان، متضاد عفاف و از رذايل اخلاقي مورد نهي اسلام مي باشد.

 نسخه قابل چاپ