بانک مقالات زنان

در اين مقاله در پي چگونگي بازنمايي زنان در دوره اصلاحات (1384تا1375) از طريق رمان هاي به نگارش درآمده توسط زنان هستيم. مهم ترين ويژگي برخي از آثار توليدشده در اين دوران، گفتگوي دروني راوي با خود است. از آن جايي که چنين عنصري در ادبيات ايران نوظهور است درصدد پاسخگويي به اين سوال هستيم زنان در اين دسته از رمان ها چگونه بازنمايي مي شوند؟ فرکلاف از يک سو به قدرت توجه ويژه اي نشان مي دهد و از سوي ديگر به سوژه خلاق اعتقاد دارد و مفهوم فاعل گفتمان را مورد توجه قرار مي دهد. به همين منظور با استناد به نظريه وي کوشيده ايم به بررسي اين مهم بپردازيم. با استناد به نظريه فرکلاف رمان هاي چراغ ها را من خاموش مي کنم، انگار گفته بودي ليلي و پرنده من انتخاب و با استفاده از روش تحليل انتقادي گفتمان مورد تحليل واقع شدند. نتايج حاصل از تحقيق نشان مي دهد؛ شخصيت اصلي اين رمان ها دو تصوير از خويشتن بازنمايي مي نمايند. آنان ابتدا در جهت هماهنگي با فرهنگ سنتي عمل مي کنند اما در ميانه راه در اثر رويارويي با تضادها و حوادث بيروني زندگي شان دگرگون مي شود، در معرض انواع آشوب ها و تلاطم هاي دروني و بيروني واقع مي شوند، و از همين ره گذر شروع به بازانديشي پيرامون دنياي اطراف خود مي نمايند. پس از بازانديشي موفق مي شوند دنيايي جديد را بنا کنند، دنيايي که با فرهنگ سنتي بسيار متفاوت است.

 نسخه قابل چاپ