بانک مقالات زنان

اين مقاله با استفاده از رويکرد کمي و کيفي، افزايش سهم و مشارکت زنان در آموزش عالي را مورد بررسي قرار مي دهد. شواهد و بررسي ها نشان مي دهد که بعد از انقلاب اسلامي ايران، خصوصا در سالهاي اخير، مشارکت زنان در آموزش عالي، حداقل از نظر کمي افزايش يافته است. در ادامه، بر اساس مدل رشد تعميم يافته سولو – سوان و با استفاده از تکنيک Pooling، همگرايي تقاضاي اجتماعي زنان براي آموزش عالي در استان هاي مختلف کشور، طي سالهاي 81-1362 مورد بررسي قرار مي گيرد. برآورد مدل همگرايي براي زنان، در حالت کلي (81-1362) نشان مي دهد که همگرايي ميان استان هاي مختلف کشور از لحاظ تقاضاي اجتماعي زنان براي آموزش عالي رخ نداده است. لذا فرضيه براي دو مقطع ده ساله، يعني فواصل زماني 71-62 و 81-72 بررسي مي گردد. بررسي ها نشان مي دهد که استانهاي مختلف، از لحاظ تقاضاي اجتماعي زنان براي آموزش عالي در هر دو مقطع زماني به صورت همگرا حرکت کرده اند. به منظور مقايسه زنان و مردان، برآوردها نشان مي دهد که سرعت همگرايي مردان و زنان متفاوت است، به طوري که در دو دوره زماني 71-62 و 81-72، سرعت همگرايي تقاضاي اجتماعي زنان براي آموزش عالي بيش از مردان بوده و اين به معني متفاوت بودن همگرايي در تقاضاي اجتماعي براي آموزش عالي بين مردان و زنان است.

 نسخه قابل چاپ