بانک مقالات زنان

رويكردهاي معاصر گرچه به تضعيف هويت و آگاهي طبقاتي راي مي دهند در مقابل به تقوي جنسيت به عنوان جنبه فعال و سياسي آن مي پردازند. رشد آگاهي در زنان و هويت يابي زنانه بخشي به درگيري آنها در تعاملات اجتماعي و حوزه عمومي و بخش ديگر به فعاليت هاي آگاهي بخش جنبش هاي زنان نسبت داده مي شود. باور عمومي بر اين است كه حتي زناني كه به نحوي اين حركت را رد مي كنند، به خاطر سطح بالاي با خبري از مسايل جنسيتي توسط رسانه ها و يا ساير مراجع و منابع اطلاع دهنده، هويت جنسيتي فعالي را از خود بروز مي دهند. در شكل گيري آگاهي بر مولفه هاي ساختاري و جمعيتي، تجربيات زنانه و تمايلات ايديولوژيك تاكيد مي شود. نقش پيش داوري هاي ايديولوژيكي، شرايط زندگي دوران كودكي و بزرگسالي، جامعه پذيري فرهنگي و جنسيتي، منابع اعتباري مانند تحصيلات، روابط خانوادگي و ميزان قدرت زنان در خانواده و اجتماع از طريق دست يابي به سرمايه ها و منابع ارزشمند، همگي و در كنار بسياري از متغيرهاي ديگر در شكل گيري آگاهي و شناخت جنسيتي مهم قلمداد شده است. اما علي رغم طرح مساله زنان به عنوان يك گروه اجتماعي و فرض رشد آگاهي جامعه نسبت به نابرابري ها و شكاف جنسيتي و باز تعريف هويت زنانه، هنوز دقيقا مشخص نشده است كه در ذهنيت فرهنگي جامعه و خصوصا زنان در مورد آن چه مي گذرد. زنان ايراني با پيشينه هاي مختلف، موقعيت خود را در سلسله مراتب اجتماع و در خانواده چگونه ارزيابي مي كنند. در اين مقاله ابتدا به چگونگي شكل گيري آگاهي از نابرابري هاي جنسيتي، مراحل آن و باز تعريف هويت جنسيتي پرداخته مي شود. و سپس مدلي نظري براي تبيين آگاهي جنسيتي پيشنهاد مي شود.

 نسخه قابل چاپ