بانک مقالات زنان

امروزه، محققان توسعه بر اين باورند كه از ميان سرمايه هاي فيزيكي، تكنولوژيك و انساني؛‌ متغير اصلي و با اهميت، سرمايه انساني و بهره وري صحيح از آن است. توسعه و تكامل اقتصادي، جز از طريق رشد فرهنگي عوامل كار در محيط و سازمان هاي كار محقق نمي گردد. اين چنين است كه اخلاق كار در فرهنگ كار جامعه اهميت يافته و متضمن توسعه و پيشرفت مي شود. در اين ميان ورود زنان به بازار كار يكي از متغيرهاي موثر بر فرهنگ و اخلاق كار در جامعه بوده است. اين تحقيق با رويكردي جنسيتي به اخلاق كار در جامعه ايراني، درصدد پاسخ به اين نكته است كه با توجه به خصوصيات محيط كار در ايران، چه تفاوت ها و شباهت هايي بين اخلاق كار زنان و مردان قابل مشاهده است و اينكه در صورت وجود تفاوت، چه عواملي در آن دخالت دارند. در اين تحقيق از روش پيمايشي استفاده شده و ابزار تحقيق پرسشنامه بوده است. جامعه آماري، اعضاي هيات علمي و كارمندان دانشگاه تهران بوده اند كه از ميان آنان به صورت نمونه گيري طبقه بندي شده، جمعيت نمونه انتخاب شده است.
پس از تجزيه و تحليل داده ها و تحليل مسير، اين نتايج بدست آمد: آنچه كه در محيط كار دانشگاه بر اخلاق كار افراد موثر است، متغيرهاي اقتصادي و پايگاهي كاركنان آن نيست، بلكه آنچه اهميت دارد، متغيرهاي فرهنگي و روابط درون سازماني است و در دانشگاه به عنوان يك محيط فرهنگي بيشتر متغيرهاي منزلتي، اجتماعي و ساختاري هستند كه بر رفتار و اخلاق كاركنان تاثيرگذارند و زنان هم از اين قاعده مستثني نيستند. متغير «جنسيت» به عنوان يك عامل مهم و مشخص در اخلاق كار (متغير وابسته) خود را نشان نداده ولي توسط متغيرهاي درون سازماني (متغيرهاي فرهنگي)، خود را بازنمايي و بازشناسي مي كند.