مجموعه سخنراني هاي امام خميني (ره)

صحيفه نور ج 20 صفحه 139

تاريخ: 23/5/66

ديدار با مسؤولين و پرسنل جهاد سازندگى به مناسبت عيد غدير خم‏

آيا حضرت امير براى خاطر اين كه توجه به اين دنيا دارد اين قدر فرياد مى زند؟!

بسم الله الرحمن الرحيم‏

من قبل از اين كه وارد صحبت بشوم لازم است كه از اين جهاد سازندگى تشكر كنم. از من دعا مى‏آيد و من دعا مى‏كنم، دعا به شما كه عمرتان را صرف براى اسلام و مسلمين مى‏كنيد و شما هم از هيچ كس پاداش نخواهيد الا از خدا و هيچ كس هم نمى تواند به شما پاداش بدهد - پاداشى كه حق شماست - مگر خداى تبارك و تعالى. من از خداى تبارك و تعالى در اين روز سعيد خواستارم كه تمام كسانى كه خدمتگزار هستند به اين جمهورى اسلامى و تمام كسانى كه جانشان را صرف مى‏كنند، مالشان را صرف مى‏كنند، پشتيبانى مى‏كنند از اينها، خداوند آنها را به سعادت كامل برساند.

من تبريك اين عيد مبارك را به همه مسلمين جهان، مستضعفين جهان و خصوصاً ايران مظلوم عرض مى‏كنم. من واقعاً نمى‏دانم راجع به حضرت امير از كجا شروع كنم، مسأله بغرنجى است، مسأله‏اى نيست كه انسان بتواند بفهمد اين همه ناله‏هايى كه ايشان مى‏زده است، سر در چاه مى‏كرده ناله مى‏كرده، هر جا مى‏رسيده ناله مى‏كرده، اين دعاهايى كه از ايشان وارد شده است كه در آن، آن همه ناله است، اينها چى است؟ آيا حضرت امير - سلام‏الله عليه - براى خاطر اين كه توجه به اين دنيا دارد و از مرتبه وحدت به سوى كثرت آمده است اين قدر فرياد مى‏زند؟ آيا توجه به كثرت موجب اين همه فرياد ايشان هست؟ آيا در آن ناله‏هاى شب و در آن چاه‏ها كه ايشان ناله مى‏زده است و در آن مواردى كه ايشان با خداى تبارك و تعالى مناجات مى‏كرده است راجع به اين معنا بوده است؟ راجع به اين بوده است كه خدايا! مرا از جوار خودت برگرداندى به عالم كثرت و همان حرفى كه رسول اكرم - صلى الله عليه و آله و سلم - فرمودند، از ايشان نقل شده است كه: يغان على قلبى و انى لاستغفرالله فى كل يوم سبعين مره . اين يغان على قلبى يعنى /من/ همين طورى يك كدورت حاصل مى‏شده يا همين رجوع به كثرت كدورت بوده؟ توجه به اين عالم طبيعت با اين كه در نظر آنها جلوه خداست معذلك از آن جلوه باطنى و از آن مرتبه غير حضرت الوهيت آنها را واداشته است، از اين جهت ناله مى‏زدند. اين مسأله‏اى است كه ما نمى‏توانيم ادراكش را بكنيم. ما خيال مى‏كنيم كه اين حرف‏هايى كه فلاسفه مى‏گويند، اين حرف‏هايى كه عرفاى علمى مى‏گويند، اين حرف‏هايى كه حكما مى‏گويند، اينها نمونه‏اى از اين مسائل است. نمونه‏اى از آن مسائلى است كه براى ولى اعظم، ولى الله اعظم و براى اولياء

صحيفه نور ج 20 صفحه 140

بزرگ خدا حاصل شده است هست، اينها هم مسايل علمى است، عرفان علمى، فلسفه علمى و حكمت علمى، اينها علمى است غير آن معنايى است كه بايد باشد. يافتن، مسأله ديگرى است و غرق شدن در آن مسايل، مسأله بالاتر و محو شدن در همه مسائل، مرتبه بالاتر و صعق از برايشان حاصل مى‏شده است اين از بالاتر و رجوع از آن جا براى آنها مشكل بوده است، دردناك بوده است. هيچ دردى بالاتر از اين نبوده است كه از آن مرتبه غيب، از آن جايى كه لقاء خداست بدون اين كه كسى در كار باشد، بدون اين كه خودشان هم در كار باشند، از آن جا وقتى برگشت مى‏كنند به اين عالم، خوب اين خيلى سخت است برايشان. اين مسأله در همه اولياء خدا بوده است از حضرت آدم تا رسول خدا و اين يك مطلبى است كه ماها نمى‏توانيم ادراك كنيم، ما جز اين كه همين چيزهايى كه مربوط به همين عالم است، همه‏اش طبيعى است، حتى عرفان هم طبيعى است، حتى حكمت هم طبيعى است و حتى فلسفه هم طبيعى است، همه اينها يك امور طبيعى است، ما در همين حدود، آنى كه غايت آمال عارفين بوده همين بوده است، عارفين علمى، اين غير آنى است كه آنها ادراك مى‏كردند، ما در باره او چه مى‏توانيم بگوييم؟

ما گله‏اى نداريم كه چون قيام كرده‏ايم براى اقامه عدل، سيلى بخوريم‏

البته وقتى رجوع به كثرت هم مى‏كردند، مصيبت‏هايى كه برشان و بر مسلمين وارد مى‏شده است آن هم كمرشكن بوده، آنها همه مصائب را داشته‏اند، منتها مصائب معنويشان غلبه داشته است بر همه چيزها، رجوعشان از عالم صعق، صحو، از عالم محو به عالم صحو، اين رجوع برايشان مشكل بوده است، دردناك بوده. اما وقتى رجوع كردند، آنها چون مظهر رحمت خدا هستند مى‏خواهند همه مردم سعادتمند باشند. وقتى مى‏بينيد كه مردم اين طور هستند، مردم دارند دسته دسته به جهنم مى‏روند، دسته به دسته براى خودشان جهنم تهيه مى‏كنند، آنها از اين رنج مى‏برند. حتى...⁽⁴⁾ براى اين كه كفار هم به جهنم مى‏روند آنها رنج ببرند، آنها رحمت هستند. يا وقتى ملاحظه مى‏كند كه حكومت عدل مى‏خواهد تشكيل بدهد، آن وقت براى حكومت عدل آن قدر رنج مى برد و آن قدر سيلى مى‏خورد، اين هم رنج دارد، نه از باب اين كه براى خودش، براى اين كه مى‏خواهد مردم را به عدالت برساند و مردم زير بار نمى روند. اين چيزى است كه از صدر عالم تا آخر هست، هر كس قيام كرد براى اقامه عدل سيلى خورد. ابراهيم خليل‏الله چون قيام كرد براى عدالت، سيلى خورد و او را به آتش انداختند، از صدر عالم تا حالا تاوان اين چيزهايى كه براى عدالت، براى حكومت عدل بوده است، اين تاوان را پرداخته‏اند و بايد هم بپردازند، هر وقت به يك نحو. ما فرض مى‏كنيم اينى كه گفته مى‏شود، گفته شده است غلط و بر خلاف واقع كه بعض انبيا قيام براى اقامه عدل نكردند، همان موعظه كردند، همان صحبت كردند. ما فرض مى‏كنيم كه اين حرف، جنگ نكردند، ما فرض مى‏كنيم صحيح باشد، اما

صحيفه نور ج 20 صفحه 141

شما ملاحظه كنيد مقدس‏ترين چيزهايى كه براى كفار بوده است، بت بوده‏اند. اگر يك كسى تنهايى بدون اين كه وحشت بكند، خداى نخواسته بيايد اين جا و به خدا جسارت بكند، اين به جنگ مسلمين برنخاسته؟ اگر به خدا سب كند، به رسول خدا سب كند، اين به جنگ مسلمين برنخاسته؟ اين تنهايى قيام كرده بر ضد مسلمين. اگر ابراهيم خليل‏الله ما فرض كنيم هيچ كارى نكرده جز اين كه عصايش را كشيده و بت‏ها را شكسته - مقدس‏ترين چيزى كه پيش بت‏پرست‏ها بوده آن بوده - اين قيام بر ضد آنها نيست؟ اين قيام مسلحانه نيست؟ اين بالاتر از قيام مسلحانه نيست؟ /شما/ اگر چنانچه لشكرهايى مسلحانه به شما قيام كند، براى شما، عليه شما قيام كنند، ما بين او و مابين آن كه مسلحانه قيام نكرده اما آمده علناً لعن مى‏كند به مقدسات شما، شما او را بدتر مى‏دانيد يا اين؟ هيچ شك ندارد كه مسلم اين را بدتر مى‏داند، آنها هم همين طور بودند. بنابراين، اين حرف غلط كه حضرت عيسى سلام‏الله عليه همين موعظه كرده و نصيحت كرده يا حضرت موسى همان مقدار كارهاى مختصر را كرده. حالا بعضى‏شان كه خوب قيام كردند، ولى اين مسأله مسأله‏اى بوده است كه در تمام ايام، در تمام دنيا از صدر عالم تا حالا بوده و تا آخر هم خواهد بود كه هركس قيام كرد براى اين كه عدالت ايجاد كند، حكومت عدل ايجاد كند، سيلى خورده. پس ما گله‏اى نداريم كه چون قيام كرديم براى اقامه عدل، براى حكومت عدل، براى حكومت اسلامى، سيلى بخوريم، ما بايد زيادتر سيلى بخوريم، آن وقت يك نحو بوده حالا نحو ديگرى بوده اما در اين كه تاوان را بايد پس بدهيم مثل هم است. ابراهيم خليل‏الله تاوان را پس داد، موساى كليم‏الله داد و رسول خدا داد و اميرالمؤمنين آن همه شدت كشيد و ائمه ما آن قدر سختى كشيدند براى اين كه آنها همه در نظر داشتند كه حكومت عدل ايجاد كنند. اگر فقط حضرت ابراهيم مى‏آمد و دعا مى‏كرد و ذكر مى‏كرد، اين ديگر تو آتشش نمى‏انداختند. اگر حضرت رسول سلام‏الله عليه فقط آن وقت كه در مكه بود، فقط دعا مى‏خواند، بيش از اين نبود، اما او با اين چيزهايى كه پيش آنها شريف بود، پيش آنها عظمت داشت مبارزه مى‏كرد، از اين جهت باهاش مخالفت مى‏كردند و اگر هر كس بنشيند همان دعا بكند، هيچ كس كاريش ندارد. اگر مسلمان‏ها هم بنشينند دست دراز كنند طرف خدا، خدايا! رحمت كن كى را، لعنت كن كى را و چى را، هيچ كس كارشان ندارد اما اين خلاف سيره انبياست، خلاف شيوه انبياست. همه سيلى خوردند ما هم داريم سيلى مى‏خوريم و اين سيلى‏اى است كه به اسلام مى‏خورد، به ما نيست. اين سيلى‏اى است كه از صدر عالم تا حالا به مقدسات انبيا خورده است، به شخص نبوده، مسأله شخص نبوده، مسأله مكتب بوده، به مكتبشان سيلى زدند و حالا چون عالم به هم متصل شده و ديگر يك جاى معينى نيست، همه جا مثل همين حالا، الان شايد حرف من را خيلى جاها بشنوند، هر كه گوش كند. حالا اين طورى است كه عالم شده يك محله، يك مسجد، يك همچو جايى. از اين جهت الان وقتى كه شما قيام كنيد و ببينيد كه شما قيام كرديد بر ضد تمام مقدسات آنها، مقدسات آنها چى است؟ دنياست. مى‏خواهد نفوذ پيدا كند، نمى‏گذاريد، آن مقدساتش بوده، شما بر ضد مقدسات آنها قيام كرديد. مى‏خواهد او جمع‏آورى مال بكند، شما به ضدش قيام كرديد، مال حرام را مى‏گوييد نبايد جمع كند. هر چه آنها مقدس مى‏دانند چون مربوط به دنياست شما هم مكتبتان اقتضا

صحيفه نور ج 20 صفحه 142

كرده است كه مقابل آنها بايستيد و بايد سيلى بخوريد، چاره‏اى نيست. بايد همه سيلى بخوريم، اين سيلى‏اى است كه اسلام دارد مى‏خورد.

رسانه‏هاى گروهى و آمريكا هر چه داد و فرياد بكنند فايده ندارد

و بحمدالله الان برق اين مسائل در همه جاى دنيا جلوه كرده است و هر چه مى‏خواهند داد و فرياد بزنند رسانه‏هاى گروه و آمريكا و هر جا بخواهند هر چه داد و فرياد بكنند و هر چه غلط كارى بكنند، فايده ندارد. همين كار خلافى كه در مكه كردند، اين كار الان در همه جاى دنيا موجش برآمده است، لكن راديو اسرائيل البته با ما بايد مخالفت كند، نمى‏شود، آن هم از همان سنخ است. حكومت‏هاى جائر همه بايد با ما مخالفت كنند، تبليغات عالم، رسانه‏هاى گروه عالم همه بايد با ما ضديت بكنند، ما اگر اين كار را نكنند خلاف مى‏دانيم /خلاف/ بايد بگوييم خلاف كردند. من سابق يك وقتى مى‏گفتم كه اگر اينها بخواهند من را مفتضح كنند، تعريف كنند. اين كه بدگويى مى‏كنيد، بيشتر مردم توجه مى‏كنند براى اين كه شما اگر دستتان را به دريا هم بزنيد نجس مى‏شود. شما اگر تعريف از من بكنيد مردم همه مخالفت مى‏كنند، اما خداى تبارك و تعالى خواسته است كه اينها دشمنى كنند تا اين كه مردم مجهز بشوند.

و من اميدوارم خداى تبارك و تعالى به همه ما توفيق بدهد كه ما در معارف اسلامى وارد بشويم، ما ادراك كنيم آن ادعيه‏اى كه ائمه خدا كردند، اينها چه مى‏گويند، با خدا چى صحبت مى‏كنند، ببينيم چى است قصه‏شان، خدا ما را آشنا كند با آن مسائل. خداوند انشاءالله اسلام را خودش تقويت كند و وعده كرده است و وعده را انجاز كند.

والسلام عليكم و رحمةالله‏