مجموعه سخنراني هاي امام خميني (ره)

صحيفه نور ج 17 صفحه 191

تاريخ: 21/11/61

بيانات امام خمينى در جمع ميهمانان خارجى شركت كننده در مراسم بزرگداشت دهه فجر، شعراى شركت كننده در جشنواره شعراى عرب و عده‏اى از نونهلان متولد 22 بهمن سال 1357

ما كشورمان يك كشورى است كه جز خداى تبارك و تعالى پناهى ندارد

بسم الله الرحمن الرحيم‏

برادران بسيار عزيز كه از شعرا و علما و روشنفكران و نويسندگان از كشورهاى مختلف جهان در اينجا آمده‏اند خوش آمدند. خوش آمديد در كشورى كه زير بار ستم ستمشاهى در طول تاريخ و ستم رژيم پهلوى در پنجاه سال خرد شده. خوش آمديد در كشورى كه براى اينكه قيام براى اسلام كرده است و مى‏خواهد كه اسلام در اين كشور حكومت كند، و مورد تجاوز قدرت‏هاى بزرگ بى‏واسطه يا با واسطه شده‏اند، در اين كشور آمديد و خوش آمديد در كشورى كه به واسطه اينكه با ابرقدرت‏ها و نفوذ آنها مخالف است و اعلام مخالفت كرده است مورد تجاوز دشمن‏هاى اسلام، از عراق (يعنى حزب بعث عراق) شروع شده است به دستيارى آمريكا و كمك تقريباً همه كشورهاى جهان و مورد تجاوز همه اينها شده است. كشورى كه مى‏خواهد عدل الهى را در جهان و ابتدائاً در مركز خود كه ايران است، بپا كند و در همه جا حكومت، حكومت اسلامى باشد و دست قدرت‏هاى بزرگ از كشورهاى اسلامى كنار باشد. شما مى‏دانيد كه كشورهاى بزرگ از ابتداء اين نهضت اسلامى ايران تاكنون و خصوصاً در انقلاب بزرگ ايران با همه قدرت‏ها مخالفت كردند، كار شكنى كردند و هجوم نظامى كردند و وا داشتند دشمنان اسلام را كه هجوم نظامى كند به مناطقى از كشور عزيز اسلام، به جرم اينكه اسلامى است. و شما مى‏دانيد كه الان كه جنگ بين جوان‏هاى متعهد به اسلام و بين صداميان بعثى عفلقى پشت كرده به اسلام، درگير است، علاوه بر كشورهاى بزرگى كه منافع خودشان را در اين كشور و در كشورهاى اسلامى ديگر و در سرتاسر جهان، در كشورهاى استضعافى در خطر مى‏بينند، همه به كمك اين حزب اشتراكى عفلقى عراق شتافتند و كمك نظامى، كمك مالى و كمك تبليغاتى به طور وسيع انجام مى‏گيرد. و ما كشورمان يك كشورى است كه بايد بگوئيم جز خداى تبارك و تعالى پناهى ندارد، و ملت‏ها كه با ما دوست هستند و آن طبقه مستضعفان جهان كه با اسلام آشنا و با عدل و كرامت انسانى علاقه دارند، در تحت فشار دولت‏هايى واقع شده‏اند كه براى خاطر چند روز عيش و نوش دنيوى اسلام را بركنار و بر ضد اسلام قيام مى‏كنند و به ملت‏هاى خودشان فشار مى‏آورند از خوف اينكه مبادا آنها هم ادعاى عدالت و ادعاى فرهنگ انسانى بكنند.

صحيفه نور ج 17 صفحه 192

بايد مستضعفان جهان را آگاه كنيم به اينكه چه مصائبى بر اينها وارد شده‏

امروز تكليف همه شما آقايانى كه از خارج تشريف آورديد، شعراى شما، نويسندگان شما، گويندگان شما، اين است كه شعرا در اشعارشان قضاياى اين انقلاب را منعكس كنند، اگر توانستند در مجامع عمومى و اگر نتوانستند حتى در مجامع خصوصى هم محفوظ بماند براى نسل‏هاى آتيه‏اى كه فرزندانشان الان بعضى‏شان از كوچولوهايى كه در 22 بهمن متولد شده‏اند و آنهايى كه در طول تاريخ مى‏آيند. بايد مردم را، مردم جهان را، مستضعفان جهان را آگاه كنيد، آگاه كنيم به اينكه چه مصائبى بر اينها وارد شده است و در تحت چه شرايطى زندگى كنند و آنان كه به آنها حكومت مى‏كنند تحت چه شرايطى هستند و وضع زندگى مالى‏شان چطور است. و آنهائى كه از دولت‏هاى اسلامى هستند، ذخائر خودشان را به كجا خرج مى‏كنند و در جيب كى مى‏ريزند در عين حالى كه ملت‏هاى آنها گرسنه هستند، ملت‏هاى آنها فقير هستند و بسيارى از آنها از گرسنگى تلف شدند و اينها ذخائر خودشان را، ذخائرى كه مال خود اين ملت است و آنها غاصب هستند، به جاى اينكه براى ملت خودشان ولو عشرى از اعشار آن خرج مى‏كردند و اينها به رشد مى‏رسيدند، تمامش را تسليم مى‏كنند به آنهائى كه دشمن اسلامند. شعرا در طول تاريخ بايد بنويسند اين امور را و به شعر، مردم را بيدار كنند و نويسندگان اگر مى‏توانند در نطق‏ها و نوشته‏هاى خودشان، در مجامعى كه مى‏روند در شهرهاى خودشان، در كشورهاى خودشان مسائل ايران را ابلاغ كنند و اگر نمى‏توانند در كتب و رساله‏هاى خودشان ثبت كنند كه بعدها وقتى كه مردم در نسل‏هاى بعد مى‏آيند، ببينند كه دشمن‏هاى آنها كى هست و دوستان آنها كى و تكليف آنها با دوستانشان و دشمنانشان چيست. اگر ما در تبليغ قصور كنيم، اگر ما در گفتن و نوشتن شعر و نثر و همه نحو نوشتن و گفتن قصور كنيم، ما مديون نسل‏هاى آينده هستيم كه ممكن بود با نوشته‏هاى شما، با نوشته‏هاى نويسندگان عزيز و با اشعار آنها، بيدار بشوند و مطلع بشوند بر اينكه بر اين ملت‏ها در اين زمان چه گذشته است و ماها چه تحمل رنج كرديم، بلكه آنها در صدد علاج برآيند، و امروز نيز ما بايد در صدد علاج برآئيم. همه شما و همه ملت‏هاى ضعيف دردها را مى‏شناسند، مى‏دانند كه از كجا صدمه مى‏بينند و كى به آنها صدمه مى‏زند و چه رژيمى آنها را تحت فشار قرار مى‏دهد و درمان را بايد بدانند كه تا جهان مبتلاء به اين جنايتكاران است و وابستگان به اين جنايتكاران، روى خوش نخواهد ديد. و ما، همه شماها كه نويسنده هستيد و خصوصاً شعرا كه لسان شعر بالاترين لسان است، بايد مردم را آگاه كنيد، نسل‏هاى فعلى را، نسل‏هاى آينده را و بنا بگذاريم بر اينكه اگر نمى‏شود در جوامع عمومى، از جوامع خصوصى و از افرادى كه با آنها آشنا هستيم شروع كنيم و شمه‏اى از اين مسائلى كه در ايران وارد شده، واقع شده است، از مصيبت هائى كه در زمان رژيم سابق واقع شده است (و شايد بسيارى از شما بدانند) با مصيبت‏هائى كه در اين زمان واقع شده است و دارد واقع شود مردم را آگاه كنيد و از شيوه مبارزه‏اى كه در اينجا شروع شد از اول، و به خواست خداى تبارك و تعالى تا اينجا كه آمده است هر روز رشد كرده است، اين شيوه را به آنها گوشزد كنيد. لازم نيست كه ابتدائاً يك عده كثير باشند، عده‏هاى كوچك و افراد كم، كم كم اين قطره‏ها با هم جمع شوند و دريا تشكيل مى‏دهند.

صحيفه نور ج 17 صفحه 193

آنهائى كه شرقزده و غربزده نيستند بايد شروع كنند ولو از صفر

ما از صفر شروع كرديم، ايران از صفر شروع كرد، ايران در آنوقتى كه همه چيزش در خطر بود و اختناق به طورى بود كه زن به شوهر و شوهر به زن نمى‏توانست يك كلمه خلاف رژيم بگويد، از صفر اشخاصى كه بيدار شدند و بودند، شروع كردند و اين صفر كم كم بزرگ شد و اين قطرات كم كم بزرگ شدند و شكل گرفتند و به صورت مشت‏هاى گره كرده و بدون اينكه در آنها يك تشكيلات منظمى باشد و بدون اينكه داراى يك سلاح باشند. سلاح در دست مردم به هيچ وجه نبود، لكن اينها از هيچ شروع كردند تا اينكه سلاح‏ها را از دست دشمنان گرفتند و كم كم با فرياد اينها براى اسلام، از ارتش، جناح‏هاى بسيارى به اينها ملحق شدند كه تا الان هم هستند و خدمت مى‏كنند و در بين خود ملت هم بسيج شد عده كثيرى و الان هم بسيج مى‏شود.

و ما اميدواريم كه ايران به اندازه افرادى كه دارد، جوانانى كه دارد، ارتش داشته باشد. يك ارتش ملى اسلامى انسانى كه در مواقعى كه احتياج به آن هست، چندين ميليون از افراد حاضر به خدمت باشند. كشورهاى ديگر هم آنهائى كه بيدارند، آنهائى كه توجه به مسائل دارند، آنهائى كه غربزده و شرقزده نيستند، آنهائى كه منافع خودشان را از شرق نمى‏دانند و آنهائى كه منافع خودشان را از غرب نمى‏دانند و آنهائى كه غرب و شرق را غارتگرانى مى‏دانند، آنها هم بايد شروع كنند ولو از صفر. و همانطورى كه در ايران از صفر شروع شد و تا حدود بيست سال دائماً در خدمت آمدند و كردند و ناگهان انقلاب حاصل شد، انفجار حاصل شد و با انقلاب و انفجار، اين رژيمى كه تا دندان مسلح بود و او را مسلح كرده بودند، همه قدرت‏ها هم با او همراه بودند، با همين مردم عادى كشور ما كه متحول شدند به يك انسان‏هاى الهى و به يك انسان‏هاى توحيدى، اين رژيم شكسته شد و دنبال او هم دست امريكا از اينجا قطع شد و دست همه قدرت‏ها از منافع ما - قطع شد - قطع شد. و در اين هنگام كه شما تشريف داريد در اينجا، ما كارهاى خودمان را، دولت ما كارهاى خودش را و كارهاى ايران را با شايستگى انجام مى‏دهد و كارخانه‏ها را به راه مى‏اندازد و مسائلى كه دارد و مشكلاتى كه دارد يكى پس از ديگرى حل مى‏كند و در ظرف چهار سال تمام چيزهايى كه يك كشور مستقل بايد داشته باشد دارا هست، در عين حالى كه هميشه در فشار بوده و هميشه در محاصره اقتصادى و در محاصره نظامى بود. مأيوس از خدا نباشيد، خدا را حاضر بدانيد و قدرت خدا را در همه جا فعال بدانيد و مراجعه به صدر اسلام بكنيد كه يك نفر انسان به تمام معنا، لكن در نظر كفار ضعيف و مستضعف، قيام كرد و يك انقلاب به اين بزرگى را كه دنيا را در تحت سيطره خودش در آورده است ايجاد كرد. از وحدت افراد و كمى افراد هراس نكنيد كه خداى تبارك و تعالى به شما كمك مى‏كند و وقتى كه شما نصرت بكنيد از خداى تبارك و تعالى، وعده نصرت داده است و كمى عده با اينكه قدرت روحى در كار باشد و انسجام در كار باشد و تعهد به اسلام در كار باشد، اسباب ضعف نخواهد شد.

صحيفه نور ج 17 صفحه 194

شما دولت ها، مدعى اسلام در لفظ هستيد، لكن در عمل اسلام رامى‏كوبيد

الان كه شما ملاحظه مى‏كنيد و صداميان اشتلم مى‏كشند كه حتى در اين نبرد آخر گاهى مى‏گويند هفت هزار، گاهى مى‏گويند پانزده هزار، ما از ايرانيان را (يعنى از اين سپاهيان ايران را) كشتيم و از بين برديم، بيش از چهار هزار ما نفرستاديم در جبهه‏ها. ما ارتشمان و قوايمان در كنار هستند الان، و ما مى‏خواهيم كه اين دولت‏هائى كه دارند كمك مى‏كنند به يك جنايتكار تاريخ، به يك جنايتگر كه از اولى كه اين حزب در عراق پيدا شد با اصل جنايت پيدا شد و با تز اسلام نبايد باشد. اين دولت هائى كه ادعاى اسلام مى‏كنند، ما چطور مى‏توانيم از آنها اين ادعا را بپذيريم، دنيا چطور مى‏تواند اين ادعا را بپذيرد، كه شما مدعى اسلام در لفظ هستيد، لكن در عمل اسلام را مى‏كوبيد و دشمنان اسلام را تقويت مى‏كنيد. آمريكا كه دشمن همه اديان است حتى مسيحيت، آمريكا كه اصلاً اعتنا به اديان ندارد و جز منافع خودش را نمى‏خواهد، حتى منافع امريكائى‏ها هم نمى‏خواهد، منافع دولت امريكا را مى‏خواهد و همه جهان را به آتش‏زده است و دارد آتش مى‏كشد، شما در منطقه با آغوش باز از او استقبال مى‏كنيد و ارتش او را در مناطق اسلامى پذيريد براى اينكه ارعاب كنيد لبنان را و ارعاب كنيد ايران را. مسلمين با اين مردمى كه بنايشان بر اين معناست بايد چه بكنند؟ مسلمين كه گرفتار يك همچو حكومت‏هائى هستند و گرفتار يك همچو سردمدارانى هستند بايد چه بكنند؟ بايد ساكت بنشينند، تماشاگر باشند؟ اگر ايرانى‏ها هم اين فكر را مى‏كردند كه به ما چه ربط دارد، ما مشغول كسب خودمان هستيم و كارى به اين مسائل نداريم، خدا مى‏داند كه اگر آن قدرت محفوظ مانده بود تا حالا چه به سر اسلام در اينجا آورده بود، اگر مهلت پيدا مى‏كرد اين رژيم غير انسانى، اسلام را از محتواى خودش بكلى خالى مى‏كرد و يك صورت بى‏محتوا، حتى صورت را هم نمى‏گذاشت حفظ بشود. فجايعى كه در زمان او واقع شد، تاريخ اميد است كه ثبت كند و متفكران و متوجهان به مسائل بنويسند و باشد در مخزن‏ها تا ببينند اشخاصى كه بعدها مى‏آيند. بنا، بر اين بود كه اصل اسلام در اينجا محو بشود، شروع كردند تاريخ اسلام را تغيير دادند و شروع كردند و جوان‏هاى ما را از اسلام مى‏خواستند جدا كنند، مواد مخدره و موادى كه انسان كش است، در اينجا به دست همين خاندان پهلوى خريده مى‏شد و پخش مى‏شد. اين نه براى اين بود كه فقط منافع مادى مى‏خواستند، براى اين بود كه اطاعت امر آنها را بكنند كه بايد ايران عقب مانده بماند و يك عده افيونى و هروئينى و عياش نمى‏توانند كشور خودشان را حفظ كنند، آنها بنشينند و چرت بزنند و آنها مخازن آنها را خالى كنند. خداى تبارك و تعالى با قدرت غيبى خودش به اين ملت عنايت فرمود و اين جوان‏ها را متحول كرد به يك انسان‏هاى عارف مسلك كه براى خداى تبارك و تعالى و به عشق خداى تبارك و تعالى از جا نشان مى‏گذرند و مادران و پدران آنها از فرزندان رشيدشان گذرند و اين فداكارى موجب اين شد كه ما در عين حالى كه بسيار از بزرگانمان را از دست داديم و بسيار از جوانان ارزشمندمان را از دست داديم و خسارات بسيار بر ما وارد شد از دست دشمن ها، معذلك آنچه كه به دست آورديم اسلام عزيز بود و اسلام ارزش دارد كه همه چيز در راه او داده بشود، چنانچه اولياء خدا چنين كردند. پيغمبر

صحيفه نور ج 17 صفحه 195

اسلام هر چه داشت در راه اسلام داد، در تمام عمر آسودگى نداشت اين سرور، و حسين بن على سلام الله عليه همه چيزش را فداى اسلام كرد و در صدر اسلام همه چيز فداى اسلام بود، و ما هم بايد اقتداى به آنها بكنيم و ما هم امت همان پيغمبر و شيعه و پيرو همان اشخاصى هستيم كه در صدر اسلام بودند. ملت‏ها بايد از جا برخيزند، اگر بنشينند و منتظر اين باشند كه براى آنها چه براى جهات مادى‏شان و چه براى جهات معنوى‏شان ديگران بيايند و كارى بكنند اين اشتباه است و اسباب اين مى‏شود كه هيچ كارى نتوانند انجام بدهند و در طول تاريخ به همانطورى كه هستند باشند و فرزندان آنها هم به همين ترتيب باشند و اگر توجه به خدا بكنند و با توجه به خدا اشتغال به كار بكنند و اشتغال به فعاليت براى اسلام بكنند، خداى تبارك و تعالى راه‏ها را بر آنها باز مى‏كند. شايد تاريخ نتواند بنويسد آن راه‏هايى كه براى ايران باز شد، آن هدايت‏هايى كه بدون اينكه ماها متوجه او باشيم، هدايت‏هائى كه تحميل به ما شد. ما مى‏خواستيم يك كار بكنيم يك وقت مى‏ديديم كه كار ديگر داريم انجام مى‏دهيم و كار ديگر آن بوده است كه بايد انجام داد. اين را در تاريخ نمى‏شود ثبت كرد، اين علومى است كه مال سينه‏هاست.

بكوشيد ملت‏هاى خودتان را اسلامى و بيدار كنيد، همه تبليغات دنيا بر ضد ماست

بكوشيد كه ملت‏هاى خودتان را اسلامى كنيد، ملت‏هاى خودتان را بيدار كنيد و تاريخ صدر اسلام را براى آنها بخوانيد و كوشش هاى آنها را براى اسلام و مسائل ايران را در آنجا منعكس كنيد. ما كه دستمان از تبليغات كوتاه است، نسبت به آنها نمى‏توانيم آنقدر تبليغ داشته باشيم، همه رسانه‏هاى گروهى در دست دشمنان ماست و هر روز هم تبليغ مى‏كنند و هر روز هم ايران را محكوم مى‏كنند. اين سازمان‏هايى كه همه‏شان نوكر آمريكا و امثال او هستند. سازمان عفو بين المللى نمى‏دانم شوراى امنيت و امثال اينها كه ملاحظه مى‏كنيد در طول اين جنگى كه صدام و صداميان به ما تحميل كردند و آنقدر از شهرهاى ما را كوبيدند و آنقدر جوان‏هاى ما را كشتند و آنقدر صغير و كبير و مرد و زن را زير آوارها دفن كردند، يك كلمه راجع به اين مسائل ذكر نكردند و كاش ذكر نمى‏كردند، امروز ما را محكوم مى‏كنند، امروز به ما نسبت‏ها دهند و روى همان نسبت‏ها محكوم مى‏كنند، قول دشمن‏هاى ما سند اين سازمان‏هاست و گاهى هم خودشان سند درست مى‏كنند، اگر چيزى ندارند، يا در مطبوعاتشان يا در راديوهاشان يك مصاحبه درست كنند، مصاحبه با كى؟ مصاحبه با آن كه اينجا را چاپيده و فرار كرده، اين را سند قرار مى‏دهند و بر ضد ما تبليغ مى‏كنند. همه تبليغات دنيا بر ضد ماست. ملت‏ها هم ممكن است بسيارى‏شان بازى بخورند، يك عده‏شان هم توجه دارند. تكليف شما آقايان اين است كه آنچه ديديد ولو به تدريج برسانيد به كشورهاى خودتان، به دوستان خودتان كه اينجا همچو نيست كه در بين خيابان‏ها كسى نتواند راه برود براى اينكه او را مى‏كشند و همچو نيست كه بچه‏هاى كوچك را هر روز در خيابان‏ها مى‏كشند و اينطور نيست كه زندان‏هاى اينجا شكنجه مى‏كنند و چه مى‏كنند و آنطور نيست كه ما حمله كرده‏ايم به عراق و آنطور نيست كه عراق از مملكت ما باز به طور كلى خارج شده باشد، لكن خارج خواهد شد انشاءالله و تسليم هم خواهد شد و قدرت‏هاى بزرگ هم نمى‏توانند او را

صحيفه نور ج 17 صفحه 196

نجات بدهند، و اين دولت‏هاى كوچك همسايه، من خوف اين را دارم كه اگر يك ادامه‏اى اينها بدهند يك روزى پشيمان بشوند كه پشيمانى براى آنها سودى ندارد. و من اميدوارم كه خداى تبارك و تعالى به همه شما عزيزانى كه وقت صرف كرديد و در اين كشور ستمديده آمديد و ستم‏هايى كه به آنها شده است ملاحظه كرديد و قدرتى كه جوان‏هاى ما دارند و پشتكارى كه دارند و تعهدى كه به اسلام دارند ملاحظه كرديد، من تشكر مى‏كنم و تشكر بيشتر اينكه شما هم مبلغ اسلام باشيد در مقابل اين مبلغين زيادى كه مبلغ كفرند و مبلغ مبلغ ظلمند. خداوند همه شما را توفيق بدهد و خداوند كشورهاى اسلامى را از دست تبهكاران نجات بدهد و همه ستمديدگان اسلام و غير اسلام را از ستمگران نجات بدهد.

والسلام عليكم و رحمه الله و بركاته