مجموعه سخنراني هاي امام خميني (ره)

صحيفه نور ج 16 صفحه 197

تاريخ 23/3/61

بيانات امام خمينى در جمع نمايندگان نهضت‏هاى آزاديبخش جهان - فرمانده، مديران و سرپرستان دواير سياسى - ايدئولوژيك و پرسنل نيروى دريائى - وزير، مديران و كاركنان وزارت ارشاد اسلامى‏

امروز، ابتلاى اسلام سكوت دول منطقه در قبال جنايات اسرائيل است

بسم الله الرحمن الرحيم‏

قبلاً بايد از آقايانى كه در اينجا حاضر هستند، از نيروى دريائى و از وزارت ارشاد و از مهمانان عزيزى كه از خارج آمده‏اند، تشكر كنم. من اميدوارم كه خداى تبارك و تعالى بر اين ملت‏هاى ضعيف عنايت كند و دست ستمكاران را قطع كند انشاءالله.

ابتلاى اسلام، امروز اين است كه گوش‏هائى كه بايد به مسائل، به مشكلات مسلمين گوش بدهند، كر شده‏اند و زبان‏هائى كه بايد براى مصالح مسلمين به كار بيفتند، لال شده‏اند و چشم‏هائى كه بايد مصيبت‏هائى كه بر مسلمين وارد مى‏شود ملاحظه كنند، كور شده‏اند. ما با اين لال‏ها و كرها و كورها چه بگوئيم؟ آيا اين دولت‏هاى منطقه مساله لبنان را يك فاجعه نمى‏دانند؟ يك فاجعه براى اسلام نمى‏دانند؟ يك فاجعه براى مسلمين جهان نمى‏دانند؟ آيا حمله اسرائيل به لبنان و كشتار بى حد فاجعه نيست؟ براى اسلام فاجعه نيست براى مسلمان‏ها فاجعه نيست؟ آيا تصريح به اينكه اين عمل با صوابديد امريكا واقع شده است، در گوش اينها وارد نمى‏شود؟ اگر كر نيستند چرا اين فرياد و ناله عزيزان ما را در لبنان نمى‏شنوند؟ و اگر كور نيستند، چرا اين كشته‏هائى كه هر روز دارد در لبنان و ايران روى هم مى‏ريزد و جوان‏هاى عزيزى كه ما در جبهه‏ها و زن‏ها و بچه‏ها و مردهاى پير كه در خارج جبهه‏ها و در شهرها به هلاكت مى‏رسند، نمى‏بينند؟ اگر مى‏بينند و فاجعه مى‏دانند، چرا صحبتى در كار نيست؟ اگر علاقه به كيان اسلام، علاقه به قرآن كريم، علاقه به حرمين شريفين دارند، چرا امروز كه دارد اين معالم دينى زير پا گذاشته مى‏شود و تهديد مى‏كند اسلام و قرآن و حرمين شريفين را، صحبتى نمى‏كنند؟ چرا باز كمك مى‏كنند؟ چه شده است اينها را كه در حضور آنها اين مصائب واقع مى‏شود و در محضر همه اينطور جنايت‏ها واقع مى شود و علاوه بر اينكه سكوت كرده‏اند، تاييد مى‏كنند. باز هم قرار داد كمپ ديويد را مى‏خواهند تاييد كنند، باز هم طرح فهد را مى‏خواهند تاييد كنند، باز هم اسرائيل را مى‏خواهند بشناسند. اين فاجعه‏ها را بايد ما با كى در ميان بگذاريم؟ با دولت‏هائى كه چشم و گوششان را بسته‏اند و بدون اراده تسليم امريكا شده‏اند؟ با ملت‏هاى مظلومى كه تحت فشار اين

صحيفه نور ج 16 صفحه 198

دولت‏ها دارند جان مى‏دهند؟

تا ملت‏ها آگاهى و انسجام پيدا نكنند محكوم به حكومت‏هاى فاسدند

بايد با ملت‏ها در ميان گذاشت، همانطورى كه در ايران، ملت ايران بود كه فاجعه‏اى كه براى اسلام به دست امريكا و سرسپردگان او كه رژيم منحوس پهلوى است، پيش مى‏آمد، همين جوان‏هاى ايران بودند و همين ملت ايران بود و همين ارتش ايران بود و همين نيروهاى دريائى و هوائى و زمينى ايران بود و همين سپاه پاسداران ايران بود و همين جوان‏هاى بسيج و عشاير ايران بود كه با هم وظيفه فهميدند، بيدار شدند و با هم مشت‏ها را گره كردند و با مشت، تانك‏ها را از صحنه بيرون كردند. تا ملت‏ها يك همچو بيدارى پيدا نكنند و تا ملت‏ها يك همچو انسجامى پيدا نكنند، بايد بدانند كه محكوم به حكومت‏هاى فاسد و محكوم به امريكاى جنايتكار و ساير ابرقدرت‏ها هستند. با داشتن آنهمه ذخائر، آنهمه امكانات كه اگر يك هفته نفت خودشان را به روى اين جنايتكارها ببندند تمام مسائل حل خواهد شد، معذلك مى‏گويند كه ما اين كار را نمى‏كنيم. اين مصيبت‏ها را ما به كجا بايد عرض كنيم جز به ساحت مقدس خداى تبارك و تعالى؟ ما شكايت از اين حكومت‏ها را به كجا ببريم جز به ساحت مقدس خداى تبارك و تعالى؟ ما چطور شكايت كنيم از آنهائى كه ايران را كه ايستاده است و مى‏خواهد در مقابل همه قدرت‏ها بايستد و اسلام را محقق كند در دنيا، در مقابل اين، طرح جهاد مى دهند و اسرائيل كه به جنگ با اسلام برخاسته است و با صراحت مى‏گويد كه از نيل تا فرات مال من است و حرمين شريفين را از خود مى‏داند، سكوت كرده‏اند. ما اين دردها را كجا ببريم، اين مصيبت‏ها را پيش كى طرح كنيم؟ اين سكوت‏هاى مرگبار را، سكوت‏هائى كه تاييد مى‏كند جنايتكاران را، اين سكوت‏هائى كه تشويق مى‏كند ستمكاران را، بايد به كى عرضه كنيم و از كى بخواهيم كه عنايت كند و اين سكوت‏ها را بشكند؟ جمعيت‏تان كم است؟ ثروتتان كم است؟ نفتتان ناچيز است؟ زمين‏هايتان كم است؟ مراكز مهمى كه در سوق الجيشى بسيار معتبر است، شما دستتان نيست؟ همه امكانات هست، لكن يك چيز نيست و آن ايمان است. ايمان نيست.

آنچه كه ملت ما را پيروز كرد ايمان به خدا و عشق به شهادت بود

ملت ايران هيچ نداشت و ايمان داشت و ايمان او را بر همه قدرت‏ها غلبه داد و مسلمان‏هاى همه كشورها، دولت‏هاشان همه چيز دارند لكن ايمان ندارند، آنچه كه كشور ما را، ملت ما را پيروز كرد، ايمان به خدا و عشق به شهادت بود، عشق به شهادت در مقابل كفر، در مقابل نفاق، براى حفظ اسلام، براى حفظ قرآن كريم. اين مهمان‏هاى عزيز ما كه آمده‏اند، اينها حامل پيام ايران باشند به ملت‏ها كه خودتان بايد به فكر باشيد، ننشينيد تا براى شما دست نشاندگان امريكا كار كنند. آنها در اين گرفتارى كه ايران دارد، براى باغ وحش خودشان شتر مى‏خرند! اين مصيبت را ما كجا ببريم؟ چهارده تا شتر براى باغ وحش فلان

صحيفه نور ج 16 صفحه 199

سلطان منطقه از خارج مى‏خرند و با طياره‏ها مى‏خواهند ببرند به آن محل. اينها دارند همه چيز ما را مى‏برند و آنها شتر مى‏خرند! من نمى‏دانم كه اين گوش‏ها كى باز مى‏شود. با نفخ صور بايد باز بشود؟ و اين چشم‏ها كى بينا مى‏شود و اين زبان‏ها كى گويا مى‏شود؟ صم بكم عمى فهم لايعقلون. همه‏اش سر لايعقلون است، صم بكم عمى هم دنبال لايعقلون است.

دولت عراق، اسرائيل را بهانه قرار داده براى فرار از چنگال عدل الهى‏

ما بحمدالله در جبهه داخل پيروز هستيم و رزمندگان ما از همه طبقاتى كه بودند، چه نيروى دريائى كه امروز بعضى از آنها در اينجا تشريف دارند و خدا حفظشان كند و چه نيروى زمينى و چه نيروى هوائى و چه ساير قواى مسلح مثل سپاه پاسداران و ديگران، در صحنه‏اند و ايستاده‏اند در مقابل هر پيشامدى. كشور ما كه سرمايه‏هاى بزرگ خود كه عبارت از جوان‏هاشان باشد، در طبق اخلاص گذاشته‏اند و براى اسلام. براى دين خداى تبارك و تعالى جهاد مى‏كنند، براى هر پيشامدى كه براى مسلمين مى‏شود، اينها در صحنه‏اند، مضحك اين است كه دولت ما پيشنهاد مى‏كند كه راه بدهيد ما برويم با دشمن‏هاى شما جنگ بكنيم و اين را يكى از شرايط قرار مى‏دهد، براى اينكه مايوس از شماست و شما بايد شرط قرار بدهيد و آنها مى‏گويند كه بايد از هر چيزى كه ما كرديم بگذريد تا راهتان بدهيم، آن هم چه راه دادنى. اينها مصيبت نيست كه بر اسلام وارد است كه يك جمعيت فداكار مى‏خواهند بروند با دشمن عرب، با دشمن اسلام، با دشمن حرمين شريفين، با دشمن همه منطقه جنگ بكنند، (خودشان كه نشستند و بى‏تفاوت هستند، بلكه موافق هستند با آنها) از ما رشوه مى‏خواهند كه راه به آنها بدهيد كه اينها بروند آنجا، براى آنها جنگ بكنند؟ مثل يك نفر غريق كه دارد در دريا غرق مى‏شود و يكى مى‏رود نجاتش بدهد مى‏گويد چه به من مى‏دهى تا اجازه بدهم مرا نجات بدهى. اينها، دولت عراق قضيه اسرائيل را بهانه قرار داده براى اينكه از چنگال انتقام و عدالت الهى فرار كند. بهانه قرار داده است كه بگويد شما اگر بخواهيد ما اجازه بدهيم برويد و ما غريق‏ها را نجات بدهيد، بايد از جناياتى كه به شما كرديم صرفنظر كنيد و يك دولت، دو تا دولت، صلح باشند و متصالح باشند كه وارد بشوند و از آنجا بروند سراغ نجات ما. اين غير از اين است كه صم بكم عمى فهم لا يعقلون ؟ مگر دولت ايران آنوقتى كه شمابه خيال خودتان قدرت داشتيد، غير از اين حرفى مى‏زند كه حالا مى‏گويد؟ اين همان را مى‏گويد. دو تا مطلب ديگرى كه بزرگان اين كشور عنوان كردند و شرط قرار دادند، اين از باب اين است كه از شما مايوس هستند، مى‏گويند شرط صلح، شرط صلح اين باشد كه راه بدهيد تا برويم. آن شرطى را كه شما بايد با ما بكنيد، بگوئيد ما به شرطى صلح مى‏كنيم كه شما بيائيد از اينجا برويد. اين، غير از اين است كه تعقل ندارند و چشم و گوش آنها را هواهاى نفسانى بسته است؟

ايران براى همه كشورها حجت است

دولتمردان ما كه مى‏گويند اين بيچاره‏هائى كه از عراق بيرون كرديد و فرستاديد به اينجا و ما با

صحيفه نور ج 16 صفحه 200

آغوش باز آنها را پذيرائى مى‏كنيم. اينها وطنشان آنجاست، يكى از شرايط ما اين است كه آنها را راه بدهيد، اين يك شرط غير معقول است؟ يك شرطى است زائد بر آن كه ما از اول گفتيم راه دادن اهالى يك كشور در محل خودشان و اجازه دادن اينكه آوارگان از آنجا كه به زور بيرونشان كرديد، برگردند به جاى خودشان، اين يك چيزى است كه ما يك شرط زيادى كرديم؟! نه، اين امرى است طبيعى، دنبال آن شرائط ماست، ما اضافه نكرديم.

آتش بسى كه صدام مى‏گويد، آتش بسى كه دنبالش آتش مى‏گشايد. راهى كه صدام مى‏خواهد به ما بدهد، راهى است كه نجات خودش را در آن راه مى‏يابد، نه راه مى‏خواهد براى اسرائيل بدهد. اين، طرفين قضيه را ملاحظه كرده است، اگر ما قبول كنيم، پس مصالحه واقع شده است و صدامى‏ها نجات پيدا كردند و اگر قبول نكنيم، پس معلوم مى‏شود كه ما نمى‏خواهيم جهاد كنيم، نمى‏خواهيم با اسرائيل جنگ كنيم. ما به آنها مى‏گوئيم كه ما قبول داريم، شما كنار برويد و كارشناس‏ها بيايند ببينند كه شما چه كرديد در اين كشور، چه جرم‏هائى را مرتكب شديد و كارشناس‏ها بيايند ببينند كه كى اين جنايت را مرتكب شده است. لكن ما جنايات را غمض عين كنيم، براى اينكه مى‏خواهيم براى شما كار كنيم، اينها از عجايبى است كه در تاريخ باز مى‏ماند، از عجايبى است كه تاريخ ضبط مى‏كند كه ايران مى‏خواست براى نجات عرب، كه اسرائيل بخصوص با عرب مخالف است و براى نجات حرمين شريفين و براى نجات كشورهاى اسلامى كه همه در تهديد اسرائيل هستند و براى مقابله با اين سرطان فاسد مى‏خواست برود و دولت‏ها از او رشوه مى‏خواستند. اينها مسائلى است كه در تاريخ ثبت مى‏شود و ننگ‏هايى است كه بر پيشانى اين اشخاص ثبت خواهد شد.

تا كشورهاى اسلامى، ملت‏هاى اسلامى، آن معنايى كه در ايران پيدا شد، الگوى خودشان قرار ندهند و تا خودشان به خيابان‏ها نريزند و بخواهند از دولت‏هاى خودشان كه با اسرائيل بايد روبرو بشويد، گمان نكنيد كه اين كر و كورها به تعقل برسند. ملت‏ها بايد بايستند و بخواهند از ارتش‏هاى منطقه خودشان و از دولت‏هاى منطقه خودشان كه بيايند و با اين فلسطينى‏ها و با اين سورى‏ها كه مورد ظلم واقع شده‏اند، كمك كنند تا اين غده سرطانى از بين برود. و اگر آنها هم تماشاگر باشند كه ببينند چه مى‏شود، آنها هم بى‏تفاوت باشند و عذر اين باشد كه دولت‏ها بايد اين كار را بكنند، اگر اينطور باشد، آنها هم در محضر خدا جواب صحيح ندارند. ايران حجت است بر همه كشورها. خداى تبارك و تعالى ممكن است كه در آخرت، ايران را حجت قرار بدهد بر آنهائى كه به ظلم ساخته‏اند و تسليم ظالم شده‏اند و قيام نكرده‏اند. اگر اعتقاد به خدا و معاد دارند، جواب بايد تهيه كنند براى خداى تبارك و تعالى. آن روز ديگر امريكا و اسرائيل نمى‏توانند به دادتان برسند. و اگر به اين معانى اعتقاد ندارند، جواب براى ملت‏هاى مظلوم دنيا بايد تهيه كنند، جواب نسل‏هاى آتيه كه خداى نخواسته با اين روشى كه اينها دارند، آنها در دام خواهند افتاد، جواب بايد تهيه كنند. اگر ارزش‏هاى ايمانى را هيچ حساب مى‏كنند، ارزش‏هاى نظامى خودشان را، ارزش‏هاى ملى خودشان را، ارزش‏هاى انسانى را در نظر بگيرند و براى چهار روز حكومت كردن، زير بار ذلت نروند، آن هم ذلت در تحت چكمه اسرائيل.

صحيفه نور ج 16 صفحه 201

مسلمان‏ها بايد از جا برخيزند، بايد قيام كنند. خدا فرموده است انما اعظكم بواحده ان تقوموالله مثنى و فرادى . نگوئيد تنها هستيم، تنهائى هم بايد قيام بكنيم، اجتماعى هم بايد قيام كنيم، با هم بايد قيام كنيم. همه موظفيم به اينكه براى خدا قيامت كنيم و براى حفظ كشورهاى اسلامى قيام كنيم، در مقابل اين دو غده سرطانى كه يكى حزب فاسد بعث عراق است و يكى اسرائيل و هر دو سر منشاش امريكاست.

اگر كشورهاى اسلامى با هم قيام كنند اسرائيل بكلى از بين خواهد رفت عذر نيست پيش خداى تبارك و تعالى، نه ما معذوريم و نه شما. عذر نيست كه ما نداشتيم چيزى، همه چيز داريد. عذر نيست كه ما قدرت نداريم، همه قدرتمندتر هستيد. وقتى روى هم بايستيد، روى هم دست برادرى با هم بدهيد، يك قدرت بزرگ جهانى را شما مى‏توانيد تحقق بدهيد. عذر نيست كه ما اسلحه نداريم، سلاحى كه شما داريد دنيا ندارد و او سلاح نفت است. دنيا به سلاح شما احتياج دارد، رگ حيات دنياست. اين سلاحى كه خداى تبارك و تعالى به اختيار شما گذاشته است، براى خداى تبارك و تعالى از او استفاده كنيد. اين قدرتى كه خداى تبارك و تعالى در بازوان شما گذاشته است، براى خداى تبارك و تعالى به كار بگيريد. خداوند انشاءالله بيدار كند اين دولت‏ها را، خداوند انشاءالله هشيار كند اين جمعيت‏هاى فراوانى كه در عين حالى كه همه چيز دارند، تحت فشار ظلم هستند. من اميدوارم كه همانطورى كه ايران تاكنون آمده است و دست ستمكارها را كوتاه كرده است و خود رو به يك تمدن خواهد رفت و ايران را يك ايران آزاد و مستقل قرار داده است، اين آزادى و استقلال و اين حضور جمعى، تا آخر باقى بماند. من اميدوارم كه ملت‏هاى اين كشورهاى اسلامى به اين مسائل توجه كنند و ننشينند تا اينكه وقت بگذرد. امروز، روزى است كه اگر با هم قيام كنند، اسرائيل بكلى از بين خواهد رفت. من اميدوارم كه اين دولت‏هائى كه در عين حالى كه اسرائيل با صراحت مى‏گويد كه من بايد همه اينجاها را بگيرم و اينجاها را ملك خودش مى‏داند و شاهديم كه قدم قدم دارد پيش مى‏رود، اين دولت‏ها بيدار بشوند و با اين ماده سرطانى كه خطرش براى همه منطقه و براى اسلام است، قيام كنند و با حرف و صحبت و شوخى و مزاح مسائل را نگذرانند.

من اميدوارم كه اين دولت‏ها آنقدرى كه به باغ‏وحش خودشان اهميت مى‏دهند، به اسلام اهميت بدهند. خداوند انشاءالله اين قدرت‏هايى كه براى اسلام كار مى‏كنند پيروز كند و خداوند انشاءالله شما جوان‏هاى عزيزى كه از اول انقلاب تا حالا و از حالا به بعد هم در صحنه حاضريد و براى اسلام كار مى‏كنيد، شما را تاييد كند. اميدوارم كه خداوند تمام مسلمين جهان را تاييد كند و از زير بار ستم قدرت‏هاى بزرگ خارج شوند.

والسلام عليكم و رحمه الله و بركاته