مجموعه سخنراني هاي امام خميني (ره)

صحيفه نور ج 10 صفحه 91

تاريخ: 10/8/58

بيانات امام خمينى در جمع سفراى كشورهاى اسلامى

عيد مسلمين وقتى است كه مسلمين استقلالشان را به دست بياورند

بسم الله الرحمن الرحيم

من اين عيد بزرگ اسلامى را به همه ملت بزرگ اسلام تبريك عرض مى‏كنم و اميدوارم كه عيدها برملت هاى اسلامى مبارك و سعيد باشد و از شما آقايان تشكر مى‏كنم كه تشريف آورديد تا از نزديك ما با شما مطالبمان را در ميان بگذاريم. عيد مسلمين وقتى سعيد و مبارك هست كه مسلمين خودشان استقلالشان را و مجدشان را، آن مجدى كه در صدر اسلام براى مسلمين بود به دست بياورند. مادامى كه مسلمين در اين حال هستند، در حال تفرق و تشتت، و در حالى كه همه چيزشان پيوسته به غير است، هيچ روزى براى آنها مبارك نيست. مبارك آن روزى است كه دست اجانب از ممالك ما، از ممالك اسلامى كوتاه شود و مسلمين روى پاى خودشان بايستند و امور مملكتشان را خودشان به دست بياورند.

من نمى‏دانم كه اين مشكلاتى كه هم دولت‏هاى اسلامى و هم ملت‏هاى اسلامى به آن توجه دارند، چه وقت بايد حل بشود. يك مشكل، مشكل بين ملت‏ها و دولت‏هاى آنها. از مشكلات بزرگى كه مسلمين به آن گرفتار هستند مشكلى است كه بين ملت‏ها و دولت‏هاست، هر دولتى با ملت خودش. و مشكل ديگر اشكالى است كه بين دولت‏هاى اسلام است، بعضى‏ها با بعضى. مشكل دولت‏ها و ملت‏ها اين است كه دولت‏ها باز خودشان را نشناختند و ملت خودشان را نشناختند، اينها باز گمان مى‏كنند كه بايد فرمانفرمائى كنند و ملت بايد كوركورانه اطاعت. مادامى كه اين مشكل هست كه دولت‏ها مى‏خواهند فرمانفرمائى كنند و براى خاطر اين فرمانفرمائى سركوبى كنند ملتهاى خودشان را، اين مشكل نخواهد رفع شد و اگر اين مشكل رفع نشود، مشكل‏هاى اساسى ما كه گرفتارى ماست به دست ابرقدرت‏ها، حل نخواهد شد و مادامى كه دولت‏ها باز تكاليف خودشان را ندانند، مشكل را مى‏دانند، مى‏دانند كه اين اختلافاتى كه بين خودشان هست موجب گرفتارى‏ها و نابسامانى‏هاى ممالكشان هست، لكن به واسطه بعضى از مسائل يا اغراض يا خيانت بعضى از جناح‏ها اين مشكل را حل نمى‏كنند، تا كى ما بايد گرفتار اين مشكلات باشيم و وابسته به غرب و شرق؟ كى مى‏خواهيم، كى دولت‏هاى اسلامى مى‏خواهند بيدار بشوند؟ و كى دولت‏هاى اسلامى با ملت‏هاى خودشان آنطور كه در صدر اسلام بين دولت‏هاى اسلامى و اسلام و ممالك خودشان و كشور خودشان و ملت خودشان بوده است، تا كى ما

صحيفه نور ج 10 صفحه 92

مى‏خواهيم جدا باشيم از ملت؟

اسلام مى‏خواهد كه دولت‏ها خدمتگزار ملت‏ها باشند

شما ملاحظه بكنيد اين دو حالى را كه ملت ما داشتند، يك حال، حال زمان رژيم شاهنشاهى از اول شاهنشاهى تا آخر و خصوصاً در اين پنجاه و چند سال كه من تمامش را يادم هست و شايد شماها يادتان نباشد لكن خوب بعضى‏اش را ادراك كرديد، مقايسه با آن زمان، با زمانى كه ملت ما غلبه كرد بر همه قدرت‏ها و اين سد بزرگ را شكست، مقايسه ما بين اين دو حال را بكنيد و حكومت‏ها هم مقايسه كنند در بين اين دو حال و ببينند بايد چه بكنند. در حالى كه رژيم سابق بود، ملت از دولت جدا بود، نه جداى بى‏تفاوت، جدائى كه در مقابل هم ايستاده بودند. دولت و شاه مخلوع تمام همش را بر سركوبى ملت قرار داده بود و با تمام قدرت ملت را مى‏كوبيد، حبس مى‏كرد، زجر مى‏كرد، اعدام مى‏كرد و اجازه نفس كشيدن نمى‏داد، ملت هم با او مخالفت داشت و اگر مشكلى براى دولت پيدا مى‏شد اگر ملت بر آن مشكل اضافه نمى‏كرد از آن مشكل هم چيزى را كسر نمى‏كرد، معاونت نمى‏كرد، بلكه اگر چنانچه شكست مى‏خورد دولت، ملت خوشحال بود و اگر دولت يا شاه غلبه مى‏كرد، ملت متأثر بود، ما ديديم و شما هم شنيديد و من هم بعضى‏اش را شنيدم و بعضى‏اش را ديدم، رضاخان در اينجا حكومت كرد، حكومت جائرانه و غيرقانونى و با ملت آن كرد كه تاريخ ثبت خواهد كرد. آن روزى كه كشورهاى اجانب هجوم آوردند و كشور ما را گرفتند و همه چيز ما در معرض خطر بود لكن من شاهد بودم كه وقتى كه رضاخان از ايران بيرون رفت و بيرونش كردند، ملت ما، در عين حالى كه آنقدر ناراحت بود از آمدن اجانب، خوشحال شد، اين را يك هديه آسمانى مى‏دانست. من به پسر بى‏رشد او سفارش دادم كه نكن كارى كه مثل پدرت وقتى اگر از بين بروى مردم شادى بكنند. نشنيد و بعد وقتى كه رفت ملت ما شادى‏ها كردند، در خيابان‏ها شادى‏هاى زياد كردند. اين دولتى كه با ملت خودش مخالف هست، و حالا را ملاحظه كنيد دولتى كه در مقابل ملت نايستاده است. ملت هر روز نمى‏ترسند كه مامورين دولت بريزند و بگيرند و ببرند و حبس كنند و آزار بدهند آنها را. الان ملت طورى است كه اگر براى دولت مشكلى پيدا بشود خود ملت پيشقدم مى‏شوند براى رفع اشكال. الان كه دولت نمى‏تواند اين گرفتارى‏هايى كه ملت ما پيدا كرده است به واسطه رژيم سابق، نمى‏تواند همه اطراف او را حل بكند، ملت ما ريختند و در همه قشرها دارند كمك مى‏كنند. همين امروز قبل از آمدن آقايان - كه جهاد سازندگى - اشخاصى كه در جهاد سازندگى در خود قم مشغول فعاليت هستند، آمدند پيش من و فعاليت‏هائى كه خودشان كرده بودند، بدون اينكه از دولت هم كمكى باشد، براى من شمردند كه بسيار زياد بود، چقدر ساختمان و چقدر درو كردن گندم‏ها و زراعت‏ها براى كشاورزها و چقدر حمام و چقدر بهدارى و امثال اينها. اين ملتى كه كشور خودش را از خودش مى‏داند و دولت خودش را هم از خودش مى‏داند، وقتى كه كشور از خودش شد و دولت از خودش، نه دولت احساس اين را مى‏كند كه بايد با سرنيزه با ملت رفتار كند و نه ملت مى‏ترسد كه دولت همچو كارى بكند و

صحيفه نور ج 10 صفحه 93

احساس اين را مى‏كند كه اجنبى است و اگر خدمت به او كند، خدمت به اجنبى است. شما اين دو حال را ملاحظه كنيد، آن حال، حالى بود كه ملت از دولت جدا بود و اين حالى است كه ملت از دولت جدا نيست اين حال همانى است كه اسلام مى‏خواهد كه دولت‏ها خدمتگزار ملت‏ها باشند مشكله بزرگ ما مسلمين اين است كه مع‏الاسف بايد بگويم ما رشدمان كم است، رشد سياسى‏مان كم است. ما باز گمان مى‏كنيم كه با سرنيزه و با فشار و با سازمان امنيت و با ارتش مى‏شود كه يك ملتى را اصلاح كرد و يك مملكتى را استقلالش را به دست آورد، ما باز اينطور فكر كنيم، دولت‏هاى ما باز فكر اين هستند كه ملت خودشان را با هر طورى كه هست سركوبى كنند. اين مشكل كى بايد رفع بشود؟ و اين دولت‏ها كى به خود بيايند كه با ملت‏هاى خودشان، با ملت‏هايى كه شما كه زندگى مى‏كنيد براى زحمت‏هايى است كه آنها دارند مى‏كشند، با ملت‏هاى خودتان دوست باشيد و آنها پشتيبان شما و شما خدمتگزار آنها اگر ملت‏ها احساس بكنند كه دولت‏ها براى پشتيبانى و خدمت به آنها آمدند هيچ اشكال نيست كه آنها هم در خدمت حاضرند و بيشتر حاضرند، اين مشكله را به دست خود دولت‏هاست كه حل بكنند و مع‏الاسف نمى‏كنند. اين يكى از مشكلات ماست كه تا اين مشكل حل نشود اميد اينكه ما بتوانيم با ابرقدرت‏ها مخالفت كنيم و بتوانيم آنها را از ممالك خودمان بيرون كنيم، نيست.

مشكل دوم هم كه مثل همين مشكل است، مشكل دولت‏هاست با هم، چرا بايد دولت‏هاى اسلامى با هم اينطور باشند كه هر كدام به طرف ديگر بكشند؟ چرا بايد يك كشورهائى كه داراى همه چيز هستند و داراى همه جور قدرت هستند، اسرائيل با آن عده كم بيايد و به آنها اينطور حكمفرمائى كند؟ چرا بايد اينطور باشد؟ جز اين است كه ملت‏ها از هم جدا و دولت‏ها جدا و دولت‏ها از هم جدا و يك ميليارد جمعيت، يك ميليارد جمعيت مسلمين با همه تجهيزاتى كه دارند نشسته‏اند و اسرائيل آن جنايات را به لبنان مى‏كند و به فلسطين مى‏كند و آنها نشسته‏اند و تماشا مى‏كنند؟ تماشاگر هستند؟ آنقدر صداى برادرهاى ما از آنجا بلند است و ما گوش مى‏كنيم و نشستيم تماشاگر هستيم. كى ما بايد قدرت خودمان را بيابيم؟

ما بايد با سلاح ايمان با قدرت‏ها مقابله كنيم

شما مى‏دانيد، در تاريخ ديديد كه مسلمين صدر اسلام با يك عده كم اما مجتمع و با ايمان غلبه كردند، در ظرف كمتر از نيم قرن بر تقريبا معموره آنوقت غلبه كردند براى اينكه با هم بودند و اسلحه ايمان دست آنها بود. كى ما مى‏خواهيم اين اسلحه ايمان را كه كنار گذاشته شده است به دست بگيريم و با اين قدرت‏ها با اسلحه ايمان مقابله كنيم؟ شما ديديد كه يك ملتى كه عددش كم و هيچ اسلحه نداشت و هيچ ابزار جنگى نداشت و هيچ نظاميگرى نداشت ابزار ايمان داشت و با ابزار ايمان غلبه كرد بر يك قدرت شيطانى كه همه قدرت‏ها دنبال او بودند، نه همان ابرقدرت‏ها، همه قدرت‏ها دنبال او بودند. اين قدرت ايمان بود كه يك مشت مردم را كه هيچ نداشتند غلبه داد، اين همان قدرتى بود كه در صدر اسلام با يك ابزار كم و يك عدد كم غلبه كردند بر روم با آن بساط. بر امپراطورى

صحيفه نور ج 10 صفحه 94

ايران با آنهمه ابزار و با آن چيز، آنها تهى بودند از ايمان و اينها دست پر بودند در ايمان، غلبه كردند. كى ما مى‏خواهيم، مسلمين كى مى‏خواهند از اين خواب بيدار بشوند؟ و كى مى‏خواهند كه مشكلات بين خودشان را رفع بكنند؟ تا مشكلات بين خودتان رفع نشود، تا - مشكل بين - مشكلات بين دولت‏ها و ملت‏هاى خودشان رفع نشود و مشكلات بين خود دولت‏ها رفع نشود، اميد اينكه شما بتوانيد مجد خودتان را به دست بياوريد، نداشته باشيد. ما از سال‏هاى طولانى در اين مطلب هى گفتيم و هى نوشتيم و هى گفتيم و آنها هم شنيدند و تماشاگر بودند. خداوند انشاءالله ما مسلمين را بيدار كند و ما مسلمين را به وظايف اسلامى خودمان، به وظايف الهى خودمان آشنا كند و خداوند انشاءالله يك توفيقى بدهد كه ما عيدهايمان عيد باشد، نه عيدهايمان عيدى باشد كه ما گرفتار ابرقدرت‏ها هستيم، عيدهاى‏مان عيد باشد. خداوند همه شما را تاييد كند و همه ممالك اسلامى را تقويت كند و ايمان به همه ما بدهد و توجه به مشكلات و رفع كردن مشكلات.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته