سال 1340 در روستاي "بابا پيرعلي"در استا ن همدان چشم به جهان گشود. فضاي خانوادگي‌اش به‌گونه‌اي بود كه از کودکی  با قرآن و اهل بيت پیامبر (ص) مأنوس شد. 

 تحصيلات ابتدايي‌اش را در روستاي باباپیر علی به پايان رساند.

با مشکلات اقتصادی که در زندگی داشتند, ادامه زندگی در باباپیرعلی را برایشان غیر ممکن ساخته بود ,او همراه با خانواده اش به تهران مهاجرت نمود وتحصیلاتش را در این شهر ادامه داد.

 حضوراو در تهران علاوه بر کاستن از مشکلات بی شمار زندگی و برخورداری از حداقل امکاناتی که آن روز خیلی از خانواده های ایرانی از آن بی بهره بودند؛مانند امکان ادامه تحصیل و درآمدی برای پدر خانواده, تا بتواند نانی در سفره ی خانواده اش بگذارد؛مزیت دیگری هم داشت. او با ورود به پایتخت کشور وآشنایی با دوستان مذهبی وانقلابی ,فرصت آشنایی بیشتر با ظلم وستمی که توسط شاه بر مردم روا داشته می شد را به دست آورد.

با ورود به مقاطع تحصیلی بالاتر بر دامنه ی فعالیتها ومبارزاتش با حکوکت دست نشانده پهلوی افزود.  خیلی وقت پیش از اینها بود که روح عدالت طلب علی  او را ترغيب به حضور در اين راه می کرد،اما از زمانی که با افکار واندیشه های امام خمینی آشنا شد شیفته ی او شدو بزرگترین تصمیم زندگی اش را گرفت.او با پيوستن به نيروهاي انقلاب، نقش قابل ملاحظه‌اي در راه پیاده کردن حکومت اسلامی در ایران ایفا کرد.

حضور مستمر در تظاهرات و مبارزه با طاغوت در قالب گروه های خود جوش مردمی,سازماندهی اعتراضات مردمی و دانش آموزی در محلات ومدارس ازجمله کارهای علی تیموری به همراه دوستانش بود.

 بعد از استقرار نظام  جمهوري اسلامي با اینکه دوست داشت تحصیلاتش را ادامه دهد اما به فرمان امام خميني (ره) لبيك گفت و به عضويت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در تهران درآمد .

دراین مقطع از زندگی اش مثل دوران مبارزه با طاغوت ,تمام وقت در حال انجام ماموریت های سپاه بود. با ایجاد جنگ داخلی در کردستان که توسط گروهکهای ضد انقلاب به وجود آمده بود , به كردستان رفت و در مقابل ضد انقلابيون با تمام توان ايستادگی کرد. حضور جوانان غیرتمندی چون علی تیموری, بزرگترین توطئه ی دشمنان داخلی وخارجی مردم ایران را در ایجاد جنگ داخلی در کشور و تجزیه بخشهایی از آن که قبل از جنگ تحمیلی صورت گرفت را نقش بر آب کرد.

 با آغاز تهاجم نظامي رژيم بعث عراق به مرزهاي مقدس كشور، مشتاقانه راهی جبهه شد تا در اين راه به بذل جان و تن بپردازد. 

علي تيموري با تجارب ارزشمندی که از دوران طولانی مبارزه اش با طاغوت وضد انقلاب داشت و با اصرار فراوان فرماندهان ,سمت  فرماندهی گروهان سوم ازگردان156را درلشکر32انصارالحسین(ع)پذیرفت ودر جبهه ی  گيلان غرب مستقر شد تا سدی آهنین باشد در مقابل متجاوزین بعثی ومزدورانی که از کشورهای دیگر به کمک اشغالگران آمده بودند. روز پنجم شهريور ماه 1360 در حاليكه علی در راه دفاع از مرزهای مردانگی وشرف ایران  تلاش می کرد مورد اصابت ترکش خمپاره های دشمن واقع شد وجامه سرخ شهادت بر تن كرد.

 

 

منبع:پرونده شهید دربنیاد شهید وامور ایثارگران همدان و مصاحبه با خانواده وهمرزمان شهید