بانک مقالات راهنمایی و مشاوره

پژوهش حاضر، با هدف بررسي اثربخشي آموزش مهارت هاي زندگي بر سازگاري زناشويي زنان متاهل 40-20 ساله تحت آموزش نهضت سوادآموزي، با كنترل طول مدت ازدواج انجام شده است. جامعه آماري اين پژوهش، شامل کليه زنان متاهل 40-20 ساله تحت آموزش نهضت سواد آموزي شهر اهواز در سال 86 بود. نمونه اي مشتمل بر 50 نفر از اين زنان، به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شده و در گروه آزمايش و کنترل گمارده شدند. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه سازگاري زناشويي لاک - والاس استفاده شد. طرح پژوهش، از نوع طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. پس از انتخاب تصادفي گروه هاي آزمايشي و کنترل، مداخله آزمايشي (آموزش مهارت هاي زندگي) بر روي گروه آزمايشي، به مدت 10 جلسه 70-60 دقيقه اي و 2 جلسه در هفته اجرا شد و پس از اتمام برنامه آموزشي، از هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد. داده هاي به دست آمده با استفاده از روش آماري تحليل کوواريانس، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. سطح معني داري در اين تحقيق، p=0.05 در نظر گرفته شد. نتايج حاصل از تحليل داده ها نشان داد، آموزش مهارت هاي زندگي، بدون کنترل و با کنترل طول مدت ازدواج، مي تواند باعث افزايش سازگاري زناشويي زنان متاهل گروه آزمايش در مقايسه با کنترل شود. در آموزش مهارت هاي زندگي با استفاده از شيوه هاي کارآمد گوش فرا دادن، صحبت کردن، ارايه پاسخ هاي غيرکلامي موثر، کيفيت رابطه بين زوجين ارتقا مي يابد. همچنين، فراگيري مهارت حل مساله باعث ارايه راهکارهاي موثر، در هنگام وقوع مشکل و در نتيجه افزايش ميزان رضايت و خشنودي آن ها از زندگي زناشويي مي شود.

 نسخه قابل چاپ