بانک مقالات راهنمایی و مشاوره

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي رابطه ميان دو بعد عزت نفس (خودارزنده سازي و خودناارزنده سازي) با سلامت رواني با ميانجي گري فرسودگي شغلي است.
روش: جامعه آماري شامل كليه معلمان زن مدارس شهرستان شادگان بودند كه از ميان آنها يک نمونه تصادفي چند مرحله اي به تعداد 120 نفر انتخاب شدند. در اين پژوهش - كه يک طرح توصيفي از نوع همبستگي بود - سه آزمون عزت نفس روزنبرگ (1963)، فرسودگي شغلي مسلش (1981) و سلامت عمومي گلدبرگ (1978) استفاده گرديد.
يافته: به منظور تحليل داده ها، از روش مدل يابي معادلات ساختاري استفاده شد و تجزيه و تحليل مدل پژوهش با نرم افزار Amos18 انجام گرفت. شاخص هاي برازش مدل يابي معادلات ساختاري، مدل كلي پژوهش را تاييد کردند؛ به عبارت ديگر، نتايج نشان دادند دو بعد خودارزنده سازي و به ويژه خودناارزنده سازي از طريق يک ساختار زيربنايي (متغير مكنون) فرسودگي شغلي بر متغير مكنون ابعاد سلامت رواني اثر مي گذارد.
نتايج: نتايج حاصل از روش خودراه انداز و فاصله اطمينان حاصل از آن نشان داد كه اندازه اثر غيرمستقيم خودناارزنده سازي بر سلامت رواني از طريق فرسودگي شغلي برابر با 0.33 است كه در سطح p=0.002 معني دار است. تلويحات نظري مهمي از كاركرد متفاوت ابعاد مثبت و منفي عزت نفس بر سلامت رواني از طريق فرسودگي شغلي در معلمان زن حاصل شده است كه در متن مقاله به آن پرداخته مي شود.

 نسخه قابل چاپ