بانک مقالات راهنمایی و مشاوره

پژوهش حاضر با هدف بررسي ميزان اثربخشي مشاوره گروهي با استفاده از تجارب با ساختار بر روابط متعارض بين خواهران صورت گرفته است. نمونه مورد مطالعه شامل 32 نفر از دانش آموزان سال اول دبيرستان شهر مشهد كه دامنه نسبي آنها بين 14 تا 16 سال بوده مي باشد. از اين سي و دو نفر تعداد 16 نفر به صورت تصادفي در گروه آزمايشي و 16 نفر در گروه كنترل جايگزين شدند. ملاك انتخاب براي قرارگرفتن در نمونه، نتايج به دست آمده از پرسش نامه خواهر و برادر و پرسش نامه تاكتيك هاي رفع تعارض بوده است. متغير مستقل در اين پژوهش مشاوره گروهي با تكيه بر استفاده از تجارب با ساختار بوده است. فرضيه هاي اين پژوهش عبارت بودند از: 1- مشاوره گروهي بر كاهش روابط متعارض بين خواهران و برادران موثر است. 2- ميزان استفاده از تاكتيك هاي تعارض در بين خواهران و برادران شركت كننده و شركت نكرده در جلسات مشاوره اي متفاوت است. نتايج بررسي و آزمون فرضيه يك تفاوت معناداري (P<2.042) را بين ميانگين هاي گروه هاي آزمايشي و گواه نشان داده است. همچنين فرضيه دوم نيز تفاوت معناداري (P<6.72) را نشان داده است.
نتايج بررسي هاي فرضيه هاي فرعي از طريق آزمون شفه نيز تفاوت هاي معناداري را در مورد استفاده از شيوه هاي متفاوت تاكتيك هاي رفع تعارض بين دو گروه كنترل و آزمايش را نشان داده است.
استفاده از استدلال كلامي پس از برگزاري جلسات مشاوره گروهي افزايش معناداري (P<6.53) داشته و ميزان استفاده از پرخاشگري فيزيكي (P<-8.31) و كلامي كاهش معناداري (P<-6.42) را داشته است.

 نسخه قابل چاپ