بانک مقالات راهنمایی و مشاوره

پژوهش حاضر با عنوان «بررسي رابطه دينداري با رضايتمندي زناشويي در بين زوج هاي شهر تهران» با هدف بررسي تاثير برخي عوامل بر رضايتمندي زناشويي صورت گرفت. طرح پژوهشي در اين تحقيق توصيفي مي باشد. جامعه آماري متشكل از تمام زوج هاي شهر تهران مي باشد. نمونه پژوهش 200 آزمودني (100زوج) است كه به شيوه تصادفي خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شده اند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه هاي «جهت گيري ديني(دروني و بروني) « آلپورت»، «آزمون معبد» و « انريچ» مي باشد. جهت تجزيه و تحليل داده ها علاوه بر روشهاي آمار توصيفي از آزمون t، همبستگي پيرسون، تحليل واريانس يك طرفه، آزمون تعقيبي توكي وخي دو (X) استفاده گرديد. تحليل نشان داد: همبستگي معناداري بين جهت گيري ديني دروني و عمل به باورهاي ديني و رضايتمندي زناشويي وجود دارد. همبستگي معناداري بين جهت گيري ديني بروني و رضايتمندي زناشويي وجود ندارد. متغير تحصيلات بر جهت گيري ديني و عمل به باورهاي ديني تاثير معنا داري دارد. متغير جنسيت بر جهت گيري ديني و عمل به باورهاي ديني تاثير معناداري ندارد.