بانک مقالات راهنمایی و مشاوره

در پژوهش حاضر به مقايسه اثر بخشي دو شيوه روان درماني گروهي با روش هاي روان تحليلي و شناختي بر روي ناسازگاري زوجين پرداخته شده، فرضيه هاي اين تحقيق در جستجوي اين مساله بود که بين اثربخشي دو شيوه روان درماني گروهي به شيوه هاي روان تحليلي و شناختي بر افزايش سطح سازگاري، ابراز محبت، توافق و هم رايي، همبستگي و رضايت زوجين تفاوت معنا داري وجود دارد. براي آزمودن فرضيه هاي مذکور طرح آزمايشي پيش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل در نظر گرفته شد. آزمودني هاي اين پژوهش شامل 24 زوج ناسازگار مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران بودند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش تست سازگاري زوجين D.A.S بود که زن و شوهراني که توسط اين تست ناسازگار تشخيص داده شده اند به صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي روان تحليلي و شناختي و گروه کنترل جايگزين شدند. پس از تعيين گروه ها هر دو گروه آزمايشي به مدت بيست جلسه تحت مشاوره گروهي به روش هاي روان تحليلي و شناختي قرار گرفتند و گروه کنترل هيچ درماني را دريافت نکرد. نتايج تحقيق نشان داد که بين گروه هاي آزمايشي روان تحليلي و شناختي با گروه کنترل تفاوت معناداري وجود دارد. ليکن بين گروه هاي آزمايشي روان تحليلي و شناختي تفاوت معناداري وجود نداشت.