بانک مقالات راهنمایی و مشاوره

اين مقاله بر اين مدعاست كه فناوري، افزايش دانش ها، مهارتها، تغيير ساختارها، سرمايه كلان و تخصيص بودجه بيشتر به تنهايي نمي تواند راهگشاي مسايل آموزش و پرورش و ضامن رشد انسانهايي برتر و جامعه اي پويا و توسعه يافته باشد. به عبارت ديگر در بين سه عامل توسعه يعني سرمايه، تكنولوژي و نيروي كار، نيروي كار نقش محوري دارد؛ و بدون ايجاد فرهنگ يا اخلاق و وجدان كار، دو عامل ديگر اگر چه به جاي خود حايز اهميت هستند، ‌معوق مي مانند. فناوري بدون فرهنگ كار مانند علم بدون ايمان است.
بررسي ها نشان مي دهند كه فرهنگ كار در ايران بسيار ضعيف است. اين زنگ خطري است كه به نظام آموزشي هشدار مي دهد، تا براي پيشگيري و حل مساله اقدام كند. بايد به كار به عنوان فعاليتي كه در جاي جاي زندگي فرد،‌در ابعاد اقتصادي، اجتماعي، و رواني او، اثر مي گذارد و بخش اعظم هويت او را شكل مي دهد توجه بيشتري مبذول گردد و براي آموزش صحيح فرهنگ كار و دروني ساختن آن برنامه ريزي شود.
نگارنده با بهره گيري از ديدگاه رشد پيوسته و تاكيد بر يكي از هدف هاي مدرسه - كه كمك به هر دانش آموز در آماده شدن براي زندگي كار و ادامه يك حرفه است معتقد است كه آموزش فرهنگ صحيح كار بايد از خانواده شروع شود و در مدرسه از طريق فراهم ساختن زمينه هاي لازم همكاري بين خانه، مدرسه و جامعه تقويت گردد.