بانک مقالات راهنمایی و مشاوره

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين سبك هاي دلبستگي با كيفيت دوستي است. جامعه آماري شامل دانش آموزان 16-15 ساله دبيرستاني شهر كرمانشاه در سال تحصيلي 83-1382 مي باشد. از ميان اين افراد 200 نفر (103 نفر پسر، 97 نفر دختر) به روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند. براي سنجش سبك هاي دلبستگي از پرسشنامه سبك هاي هاي دلبستگي كولينز و ريد (1990) استفاده شد و كيفيت دوستي با استفاده از پرسشنامه دوستي و عدم دوستي ريسمن و بيلنگهام (1989) اندازه گيري شد.
نتايج نشان داد بين سبك دلبستگي ايمن و كيفيت دوستي رابطه مثبت معنادار وجود دارد. بين سبك دلبستگي ناايمن اجتنابي و كيفيت دوستي رابطه منفي وجود دارد. همچنين بين سبك دلبستگي اضطرابي - دوسوگرا با مولفه هاي دوستي ارتباط منفي به دست آمد.
بر اساس يافته هاي اين پژوهش جنسيت آزمودني ها نقشي در نوع سبك دلبستگي آنها ندارد. اما تفاوت معناداري در ميانگين سه سبك دلبستگي (بدون توجه به جنسيت) به دست آمد كه آزمون تعقيبي شفه نشان داد بيشترين سهم را سبك دلبستگي ايمن به خود اختصاص داد و سبك ناايمن اضطرابي - دوسوگرا در مرحله بعد و كمترين ميانگين مربوط به سبك دلبستگي ناايمن اجتنابي بود.
در ميزان كيفيت دوستي دو جنس تفاوت معناداري به دست آمد كه اين تفاوت به نفع پسران است. همچنين سبك دلبستگي ايمن، مقدار 8.6% از واريانس كيفيت دوستي را تبيين مي كند.

 نسخه قابل چاپ