بانک مقالات علوم ارتباطات اجتماعي

در ادبيات جامعه شناختي فردگرايي به عنوان مفهومي مدرن در مقابل جمع گرايي جامعه سنتي قرار مي گيرد. بازانديشي در خصوص خويش و عرصه هاي مختلف زندگي از ويژگيهاي بارز فردگرايي به شمار مي آيد. در چنين شرايطي و در فقدان تاييد دايمي اجتماعي، گرايشها و جهت گيريهاي مختلف از جمله گرايشهاي ديني هستند که خصلت قطعي خود را از دست داده و مورد بازانديشيهاي مکرر قرار مي گيرند. اين وضعيت خصوصا در بين اقشاري که بيشتر در معرض آگاهيهاي مدرن قرار دارند رواج بيشتري پيدا مي کند.
با پذيرش اوليه اين پيش فرض مقاله حاضر در صدد مطالعه چگونگي وضعيت ارزشهاي فردگرايانه - جمع گرايانه در بين دانشجويان و رابطه آن با گرايشهاي ديني و اشکال بازانديشانه آن است.
بدين منظور با استفاده از سنجه دينداري استارک و گلارک و شاخص محقق ساخته بازانديشي ديني و مقياس جمع گرايي - فردگرايي تريانديس مشخص شد که علي رغم تسلط خصلتهاي جمع گرايانه، گرايشهاي فردگرايانه نيز به همان شدت در بين اين قشر موجود است. اين هم زيستي از طريق دو روش پيمايشي و سازه اي تاييد شد. همچنين در بين اين گروه ابعاد اعتقادي و تجربي دين نسبت به ابعاد ديگران از ميزان پذيرش بيشتري برخوردار است.
رابطه بين شاخصها نشان داد که جمع گرايي با همه ابعاد دينداري ارتباطي مثبت و معنادار دارد اما مستقل از بازانديشي در دين عمل مي نمايد. در مقابل فردگرايي با بعد تجربي دينداري و شاخص بازانديشي در دين روابط قوي تري را نشان مي دهد.

 نسخه قابل چاپ