بانک مقالات علوم ارتباطات اجتماعي

بحران نوعي جنگ صامت است که بيش از آنکه به سخت افزارهاي جامعه ضربه وارد کند، نظام نرم افزاري يا به عبارتي، قدرت تصميم گيري و عملکرد جامعه را در سطوح مختلف مختل مي سازد. فرايند بحران بر مبناي تحليل معنا شناسي اين واژه، با مرحله آشوب آغاز مي شود و با رسيدن به مراحل موقعيت سخت، نقطه خطر و سرانجام، از دست رفتن قدرت تصميم گيري، پايان مي يابد. بنابراين، بحران از هيچ آغاز نمي شود و ريشه در نبود تعادل در نظام هاي جامعه اعم از حکومتي يا غيرحکومتي دارد. مهم ترين پيامد اين وضعيت نيز نبود قطعيت و امکان تصميم گيري است که موجب شکل گيري حوادث مختلف و رويارويي جامعه با مشکلات جدي مي شود.
رسانه ها در اين زمينه و در بستر فرهنگ هاي مختلف مي توانند نقش دوگانه مديريت و کنترل يا تصعيد و گسترش بحران را با بهره گيري از شيوه هاي مختلف برجسته سازي، اقناع، کاشت و آموزش عهده دار شوند.

 نسخه قابل چاپ