بانک مقالات علوم ارتباطات اجتماعي

شيواترين و رساترين ابزار بيان و انتقال مفاهيم و انگاره هاي مورد نظر الهي، در کتاب هاي آسماني، بويژه قرآن مجيد، روايت و به تصوير کشيدن وقايع و اتفاقات مورد نظر، در قالب «قصه» بوده است.
در اين مقاله تلاش شده است تا در حد امکان، عناصر، ويژگي ها و مولفه هاي اساسي قصه هاي قرآني، با توجه به مجموعه مفاهيم و اصول اساسي که امروزه در بيان قصه، داستان و درام، (مانند شخصيت و شخصيت پردازي، گره افکني و گره گشايي، تعليق و ...) مورد توجه قرار مي گيرد، کشف و استخراج شود. نتايج اين بررسي بيانگر نقاط اشتراک بسيار بين اصول امروزي داستان نويسي و قصه پردازي با قصه هاي قرآني چه در نحوه روايت، چه در اسلوب و ساختار و چه در بهره گيري از ظرايف و فنون هنري و ادبي است. اما در عين حال اين قصه ها ضمن برخورداري از ويژگي هاي ممتاز، بيانگر وجود الگويي مجزا از داستان هاي بشري و در بر گيرنده مختصات، اسلوب، فنون و ساختار بديع و منحصر به فردي هستند که ظرفيت هاي بسياري را براي بيان و انتقال والاترين مضامين بشري ـ الهي، در قالب هاي مختلف هنري ـ ادبي؛ بويژه در رسانه هاي تلويزيون و سينما فراهم مي کنند.

 نسخه قابل چاپ