بانک مقالات علوم ارتباطات اجتماعي

توسعه سياسي، به مفهوم گسترش و تعميق مشارکت آحاد مردم در سرنوشت واحدهاي سياسي، با وجود تنوع و تکثر شيوه هاي اجرايي آن، از اهداف مشترک تمامي ديدگاه هاي توسعه اي است. انتخابات به عنوان بارزترين شيوه و تجلي اين مشارکت، همواره مورد اهتمام نظريه پردازان علوم اجتماعي و سياسي و نيز به طريق اولي، سياست ورزان بوده است. از جمله پرسش هايي که براي هر دو گروه ياد شده، از اهميت مضاعف برخوردار است، تبيين رفتار انتخاباتي مردم و گروه هاي اجتماعي است. در جمهوري اسلامي ايران نيز مطالعه رفتار انتخاباتي، بويژه در دهه اخير، به طور جدي در دستورکار پژوهشگران حوزه هاي ذي ربط قرار داشته است. در همين خصوص، پرسش اصلي مقاله حاضر اين است که مشارکت مردم در انتخابات، به عنوان يکي از شاخص هاي اصلي توسعه سياسي، بر اساس چه معيارها و ملاک هايي صورت مي گيرد و ايفاي نقش رسانه ها در تعيين و يا جهت دهي به اين ملاک ها چگونه است؟ مقاله حاضر بر آن است که ضمن مرور نظريه هاي اصلي مطرح در اين حوزه موضوعي، يکي از نظريه ها را با تعديل هايي برگرفته از فرانظريه «سازه انگاري»، به عنوان نظريه اي شايسته براي تحليل رفتار انتخاباتي در ايران پيشنهاد دهد. از آنجا که مفهوم «هويت»، جوهره فرانظريه سازه انگاري را شکل مي دهد، و با عنايت به نقش برجسته رسانه ها در صورت بندي لايه هاي چهارگانه هويتي، نگارندگان برآنند که رابطه ميان اقدامات هويت ساز رسانه، مالکيت رسانه و رفتار انتخاباتي را مورد تاکيد قرار دهند.

 نسخه قابل چاپ