كم‌خوني و فقرآهن

شایع‌ترین بیماری عضوی بشر در جهان كمبودآهن است. آهن ماده حیاتی در دل گلبول‌های قرمز و كار اصلی آن انتقال اكسیژن از ریه به بافت‌هاست. اگر روزی آهن كم شود به اين معناست كه محتوای اصلی گلبول‌های قرمز كاهش يافته و كار گردش خون مختل مي‌شود.

به طور كلي حدود 3 تا 4 گرم آهن در بدن وجود دارد كه قسمت عمده این مقدار داخل گلبول قرمز است. هر گلبول قرمز به طور طبیعی 120 روز عمر می‌كند؛ گلبول قرمز بعد از این‌كه اكسیژن را به ریه می‌برد، به بافت‌ها برمی گردد. به اين ترتيب آهن از دل گلبول قرمز رها مي‌شود و به بدن بازمی‌گردد، بعضی از گلبول‌ها نيز دفع می‌شود.

خانم‌ها در جریان بارداری‌های مكرر، هر بار حدود 600 میلی‌گرم گلبول قرمز​ از دست می‌دهند. به بيان ديگر یك خانم همیشه در معرض كمبود آهن است و ممكن است كه با رژیم غذایی تأمین نشود. از دلایل دیگری كه به فقرآهن منجر می‌شود، این است كه اگر كسی زخمی در دستگاه گوارش داشته باشد یا معده خود را عمل كرده باشد به كم‌خونی مبتلا می‌شود. فقرآهن صرفا به معناي كم‌خونی نیست، آهن در داخل آنزیم‌های حیاتی بدن نقش كلیدی دارد. اگر روزی آهن تمام شود، علاوه بر كم‌خونی، ساختار اساسی بدن آسیب خواهد ديد و به عملكرد مغز و عضلات و اعضاي داخلي بدن آسيب وارد خواهد شد. به همین دلیل بعد از بلوغ توصیه شده كه خانم‌ها از آهن تكمیلی بهره‌مند شوند، به اين دليل خانم‌های باردار نیز باید از آهن تكمیلی استفاده كنند. در واقع علت اصلي فقرآهن در افراد اين است كه به نسبت حجم آهني كه از دست مي‌دهند، هرگز آهن‌جايگزين دريافت نكرده‌اند.