بانک مقالات تاریخ

آنچه مسلمانان را به سوي فتوحات هدايت کرد، در مرحله اول جهان شمولي دين اسلام و آموزه هاي قرآني مبني بر غلبه حاکميت اسلامي بر جهان بود. حاکميت اسلامي در رابطه با حاکميت هاي غيراسلامي و آحاد غيرمسلمان – اهل کتاب و مشرکان – از ضوابط و قواعد متفاوت پيروي مي کرد. در رويارويي با حاکميت هاي غيراسلامي اصل غلبه بر آن بود و مردم غيرمسلمان اگر مشرک بودند، دو گزينه انتخابي داشتند: يا مسلمان شوند يا نبرد کنند، ولي در مورد اهل کتاب گزينه سومي نيز وجود داشت؛ يا مسلمان شوند يا نبرد کنند، ولي در مورد اهل کتاب گزينه سومي نيز وجود داشت؛ يا مسلمان شوند يا جزيه بپردازند يا جنگ کنند. با ايرانيان مجوس بر اساس آموزه هاي قرآني و سنت پيامبر (ص) همانند اهل کتاب عمل شد.
رويارويي مسلمانان با حاکميت ساساني و ورود به سرزمين ايران از زمان خلافت عمر، خليفه دوم، آغاز شد و در دوره امويان فتوحات بيشتر به آن سوي مرزهاي شرقي ايران کشيده شد. اين فتوحات که در مرحله آغازين انگيزه اعتقادي داشت، خيلي زود به جنگ قدرت با اهداف اقتصادي تبديل شد که نتيجه آن تخريب، کشتار، ويرانگري، اسارت و تجاوز به حقوق طبيعي و انساني مردم مناطق مفتوحه بود.

 نسخه قابل چاپ