بانک مقالات تاریخ

يكي از مهم ترين مباحث كلام اسلامي مسأله امامت و رهبري است، به گونه‌اي كه اختلاف ديدگاه مسلمانان در آن نخستين انشعاب را در بين شان در پي داشته است و آنها را به دو گروه بزرگ شيعه و سني تقسيم كرده است. از نظر متكلمان شيعه مشروعيت امامت و جانشيني پيامبر بر اساس نصي الهي است، گرچه امامت در بعضي از ابعادش نيازمند به بيعت و مقبوليت مردمي است. يكي از مهمترين دلائل متكلمان شيعه بر امامت اميرمؤمنان علي (ع)، حديث غدير است كه از حيث سند حديثي است متواتر، و اگر اختلافي هست در دلالت آن است كه اهل سنت دلالت آن را بر خلاف انكار مي كنند. شيعه كه دلالت آن را بر امامت تمام مي دانند بايد به اين سؤال پاسخ دهند كه چرا صحابه رسول خدا پس از آن حضرت به آن عمل نكرده اند؟ مقاله حاضر بررسي موقعيت سياسي و اجتماعي جامعه اسلامي مدينه در آخرين سالهاي عمر پيامبر و نقش تأثير گذار قبائل مختلف، به علل ناديده گرفتن حديث غدير پرداخت است، و ضمنا ديدگاه متفكران اهل سنت را پيرامون حديث غدير روشن ساخته است. اميد آنكه بتوان از رهگذر بررسي هاي تاريخي به پاسخ هاي درخور و شايسته براي پرسش هاي كلامي دست يافت.