پاسخ به:بانک مقالات تاریخ
چهارشنبه 13 اردیبهشت 1391 1:04 PM
| 8 : علوم انساني الزهرا بهار 1384; 15(53 (ویژه نامه تاریخ)):143-162. |
| نخستين نشانه هاي ظهور و تشيع در دكن |
| معصومي محسن* |
| * گروه تاریخ و تمدن اسلامی، دانشگاه زنجان |
|
تشيع در قرن نهم و دهم هجري توسط برخي خاندان هاي حکومت گر مسلمان به عنوان مذهب رسمي دکن برگزيده شد. اين سلسله ها، از بهمنيان که اولين حکومت مستقل مسلمان در جنوب هند بودند منشعب شدند. بهمنيان در دوره حکومت خويش (932-748) به حمايت بي دريغ از سادات و شيعيان همت گماردند. نهمين سلطان اين خاندان احمد شاه ولي (839-825) خود مدهب تشيع را پذيرفت و با همه توان به تشويق و حمايت دانشمندان و سياستمداران شيعه در قلمرو خويش پرداخت. در دوره وي و پيش از آن بسياري از سادات و شيعيان از عراق و ايران و ساير سرزمين هاي اسلامي به دکن مهاجرت کردند و برخي از آنان چون صدر الشريف سمرقندي، مير فضل اله انجوي شيرازي، شيخ آذري و محمود گاوان به مناصب و مشاغل مهم سياسي و اداري دست يافتند. در واقع زمينه هاي تشيعي که در دوره هاي بعد در دکن به عنوان مذهب رسمي پذيرفته گرديد در دوره بهمنيان فراهم شد. اين مقاله به وضعيت شيعيان در اين دوره و چگونگي تعامل آنان با سلاطين بهمني و نيز بررسي نخستين نشانه هاي ظهور تشيع در دکن خواهد پرداخت. |
| كليد واژه: بهمنيان، دكن، تشيع، سادات، بيدر |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
