بانک مقالات تاریخ

تجارت دريايي خليج فارس از زمان هاي قديم داراي اهميت زيادي بوده است. بنادر مهم خليج فارس چون سيراف، جنابه و مهروبان نقش مهمي در تجارت بين المللي شرق و غرب ايفا مي كردند. اگرچه در مقاطعي از دوره هاي ميانه، به ويژه سلجوقيان، تجارت دريايي خليج فارس با ركود مواجه شد؛ با اين حال در دوره سلجوقي بندر «تيز» در ساحل مكران با رشد چشمگيري همراه بود.
سوال اصلي كه ما در اين نوشتار در پي پاسخگويي به آن هستيم به شرح زير است:
چه دلايل عمده اي باعث ركود تجارت دريايي ايران (خليج فارس) در سده هاي پنجم و ششم هجري / يازدهم و دوازدهم ميلادي (دوره سلجوقيان) شده است؟
در پاسخ به اين سوال فوق، اين فرضيه مطرح شده است كه تجارت دريايي خليج فارس به دو دليل در دوره سلجوقي دچار افول شده است: اين امر نخست به فقدان حكومتي مقتدر در فارس و خوزستان مربوط بود و دوم به سياست هاي تجاري منطقي دولت فاطمي مصر باز مي گشت كه رشد تجارت دريايي سرخ را در پي داشت.

 نسخه قابل چاپ