بانک مقالات تاریخ

مناسبات مذهبي ايران و عثماني در ادوار مختلف، متفاوت بوده است. هدف اصلي اين تحقيق که بر اساس روش تاريخي صورت گرفته است، شناخت علل بروز اختلافات بين دو کشور و تاثير قراردادهاي في ما بين در تنش زدايي بين آنان مي باشد. حاصل تحقيق حاکي از اين است که با وجود اختلافات روزافزون دهه هاي نخست تاسيس حکومت صفوي، در زمان شاه تهماسب در اثر موافقتنامه آماسيه اختلافات مذهبي کاهش يافت و روابط به روابط نسبتا دوستانه اي تبديل شد. بعد از انعقاد معاهده زهاب بين شاه صفي و سلطان مراد چهارم، نيز، عثماني ها از مخالفت با ايران دست کشيدند و تاثيرگذاري عامل «مذهب» به عنوان يکي از عوامل اختلاف بين دو کشور، تا اندازه اي تخفيف پيدا کرد. در دوره افشاريه، نادرشاه پس از سال ها جنگ با عثماني سرانجام به اين نتيجه رسيد که بايد بين مسلمانان صلح برقرار گردد. لذا، «انجمن ديني نجف» را تشکيل داد. علماي بزرگ شيعه و سني در آن مجلس بزرگ مشورتي، اجتماع کردند و تا اندازه اي بر سر مسايل اختلاف برانگيز به تفاهم رسيدند.

 نسخه قابل چاپ