بانک مقالات تاریخ

شکل گيري اجتماعات انساني پيرامون منابع آب، يکي از پايه هاي اصلي رشد تمدن هاي بشري محسوب مي گردد. فلات مرکزي ايران تا دوره نئوليتيک (نوسنگي) از شرايط اقليمي متفاوتي برخوردار بوده و فراواني جريان هاي سطحي آب در گذشته بسيار بيشتر از وضع موجود بر آورد شده است، اما تغييرات اقليمي به تدريج موجبات خشکي منطقه را فراهم آورد. ساکنان بخش هايي از اين فلات که سابقا متکي به جريان هاي آب هاي سطحي بوده اند، اندک اندک به منابع آب هاي زيرزميني رو آوردند و آب مورد نياز را از طريق سامانه قنات استحصال مي کردند. نياز ساکنان فلات ايران به منابع آب پايدار و ضرورت ابداع قنات در اين سرزمين موجب گرديد که ايران، خاستگاه اين تکنيک در جهان معرفي شود.
در اين پژوهش نخست وضع طبيعي و ژئومورفولوژيک ايران مورد بررسي قرار گرفته، سپس تئوري «اورارتو، خاستگاه قنات» که نخستين بار هانري گوبلو در سال 1960 م. آن را مطرح كرد، تشريح مي شود و سرانجام بر اساس نقطه نظرات مورخان، اسناد مکتوب، مطالعات باستان شناسي و آخرين تحقيقات انجام شده پژوهشگران، نظريه مذکور بررسي و تحليل مي شود.

 نسخه قابل چاپ