بانک مقالات تاریخ

حکومت زنديه (1209-1163 ق.) به ويژه در دوره کريم خان زند (1193-1163 ق.)، آرامش و استقرار کوتاهي در ايام فترت پس از صفويه محسوب مي شود که توانست شيوه اي از کشورداري را به اقتضاي شرايط موجود به اجرا بگذارد. مهمترين ويژگي اين شيوه، تمايز در چگونگي رابطه دو نهاد سياسي و مذهبي نسبت به دوران صفويه و افشار بود که موضوع اين بررسي است. در علل شکل گيري رابطه و تعامل محدود دو نهاد در اين دوره، به نظر مي رسد ضعف ساختاري آن دو نهاد موثر باشد؛ موردي که موجب شد شيوه سنتي فرمانروايي ايراني با نظريه حق الهي حکومت بر خلاف روال معمول امکان اجراي کامل نداشته باشد، بنابراين هر چند مباني نظري حکومت تغيير نمي يابد، اما زمينه تعامل حداکثري دو نهاد نيز فراهم نمي شود.با اين فرض، در پرتو بررسي مباني نظري حکومت زنديه، نهاد سياسي و نهاد مذهبي، رابطه محدود اين دو نهاد در دوره زنديه، به ويژه ايام کريم خان زند، تبيين شده است.

 نسخه قابل چاپ