بانک مقالات تاریخ

در ميان ايالات و شهرهاي ايران، کردستان از ايالاتي است که تواريخ محلي متعددي دارد که اکثر آنها در دوره قاجاريه به نگارش درآمده اند. دوستداري وطن و برجسته کردن جايگاه آن در تاريخ ايران و علاقه شخصي مورخان محلي و نيز تشويق حاکمان محلي، از عوامل ظهور تاريخ نگاري محلي کردستان به شمار مي رود. شرف نامه بدليسي پايه تاريخ نگاري محلي کردستان و منبع الهام مورخان بعدي کرد، در دوره صفويه نوشته شد. در دوره قاجاريه تاريخ نگاري محلي کردستان تداوم يافت و به اوج رسيد و نخستين تاريخ نگار زن ايراني نيز در عرصه تاريخ نگاري محلي کردستان ظهور کرد. تاريخ نويسي محلي کردستان، به طور عمده حول محور طوايف و امراي کرد، بويژه امراي اردلاني سنندج و احوال و رويدادهاي مربوط به آنها به نگارش درآمده است. در اواخر دوره ناصري و دوره مظفري با نگارش حديقه ناصري و تحفه ناصري ويژگيهاي شناخته شده تاريخ نويسي محلي، از جمله توجه به جغرافيا، مسايل اجتماعي، فرهنگ، جمعيت، طبقات، وضع عمومي و وضع اقتصادي و کشاورزي در تاريخ نويسي كردستان نمود پيدا کرد. با وجود طرح پاره اي ديدگاههاي جديد انتقادي تاريخ نويسي کردستان در اواخر دوره قاجاريه، تاريخ نگاري محلي کردستان را مي توان تداوم تاريخ نويسي سنتي ايران دانست.

 نسخه قابل چاپ