بانک مقالات تاریخ

محور بنيادين اين پژوهش بر يافته هاي به دست آمده از مطالعات ميداني و بررسي هاي آزمايشگاهي است. اين بررسي ها به منظور شبيه سازي نمونه هاي مطالعه شده است. لذا بخش عمده اي از مطالب ارايه شده، جزيياتي است که تاکنون در هيچ يک از منابع مکتوب، اعم از فارسي يا غير فارسي وجود ندارد. در ميان تزيينات معماري دوران اسلامي ايران، تزيينات گچي از آثار شاخص و قابل توجه هستند. در بين انواع اين تزيينات، آرايشي يگانه متعلق به عصر صفويه شناسايي شده که به معرق گچي معروف است. با توجه به مطالعات تاريخي انجام شده بر روي اغلب نمونه هاي شناسايي شده، به نظر مي رسد که اين شيوه قبل از مکتب هنري اصفهان (995-1053ق) رونق داشته است. معرق هاي گچي از لحاظ فني به دو نوع قابل تقسيم است: نوع اول که مهمترين شيوه را دربر مي گيرد، معرق نقري يا تخمه گذاري است. نوع دوم معرق لايه اي يا تخمه درآوري ناميده مي شود. اساس کار در هر دو شيوه استفاده از اندودهاي گچ رنگي است. اين اندود از آميختن رنگدانه هاي معدني با گچ تهيه مي شود. در اين مقاله به تحليل واژه هاي تخصصي و رايج پرداخته شده است. به علاوه، با توجه به ويژگي هاي فني، نامگذاري جديد براي هر نوع ارايه شده است. همچنين فنون، مراحل مختلف اجرا و مواد و مصالح مورد استفاده در تزيينات تخمه گذاري شرح داده شده است. در بخشي به معرفي آثار تاريخي مزين به معرق گچي پرداخته ايم. در انتها نيز در مورد ويژگي هاي ممتاز و نيز محدوديت هاي اين شيوه بحث شده است.

 نسخه قابل چاپ