بانک مقالات تاریخ

اوضاع سياسي-اجتماعي جهان اسلام، به ويژه خاورميانه، در نيمه سده بيستم شرايطي را به وجود آورد تا جنبشي به نام حزب التحرير (حزب آزادي بخش) در آن شکل بگيرد. اين حزب در سال 1952م در شهر قدس به رهبري شيخ تقي الدين النبهاني، که از زمره دانش آموختگان الازهر بود، وارد صحنه مبارزات اسلامي در راه بيداري امت اسلامي گرديد. آن گونه که از نام آن برمي آيد حزب درصدد است تا با فراهم کردن شرايط و زمينه ها، جوامع اسلامي را از قيود ديربنيادي که امت اسلامي را از پيشرفت و کمال بازداشته است رها کند. از جمله آن موانع، نبود قدرت انديشه در نزد مسلمانان است. انديشه سياسي حزب التحرير بر محور تشکيل دولت اسلامي قرار دارد که با عنوان خلافت از آن نام مي برند و به تبع آن، رييس دولت اسلامي را نيز خليفه مي نامند که به اداره امور خلافت (دولت اسلامي) مي پردازد. در اين نوشتار تلاش مي شود عمل و انديشه سياسي حزب التحرير به استناد مکتوبات و منشورات موجود بررسي و ارزيابي گردد.