بانک مقالات تاریخ

حمله غلزايي ‌هاي قندهار به اصفهان و سقوط اين شهر را بايد پايان عمر سياسي صفويان دانست؛ اگر چه تهماسب دوم توانست پس از اخراج غلزايي ‌ها مدت کوتاهي حکومت نمايد. در همين دوران اشغال اصفهان و حتي پس از آزادسازي اين شهر از سپاهيان اشرف، مدعيان متعددي در گوشه و کنار کشور و با عناوين مختلف داعيه حکومت داشتند. بيشتر اين مدعيان افراد فرصت طلب، مجهول الهويه و با توان نظامي و اعتبار ضعيفي بودند. اما در اين ميان، کساني نيز ديده مي ‌شدند که ادعاي آنان بسيار پررنگ بود. سادات مرعشي نمونه مشخصي از اين مدعيان بودند که براي دستيابي به حکومت بسيار تلاش مي ‌کردند.
سيداحمدخان مرعشي صفوي اولين مدعي پادشاهي از خاندان مرعشي پس از سقوط اصفهان بود. اگر چه او ابتدا و براي دفاع از صفويان با تهماسب همراه شد، پس از مدتي از او جدا گرديد به اقداماتي دست زد که به اعلام رسمي پادشاهي او در کرمان انجاميد. دوره سه ساله فعاليت او در جنوب و جنوب شرقي کشور آن هم در دوراني که تهماسب به شدت در موضع ضعف قرار داشت و اشرف افغان موفقيت ‌هاي چشمگيري در داخل و در مناسبات خارجي به دست آورده بود بسيار مهم است. او در اين دوره با نام احمدشاه به ضرب سکه اقدام نمود و درباري تشکيل داد که توجه نمايندگان كمپاني‌ هاي خارجي را نيز جلب کرد. اين مساله نشان مي ‌دهد که او از بحران مشروعيت صفويان در آن مقطع استفاده کرد؛ هر چند در نهايت موفق نشد تا اين افتخار را داشته باشد که به عنوان موسس سلسله‌ اي در تاريخ ايران شناخته شود. اين پژوهش بر آن است تا دوران فعاليت و پادشاهي سيداحمدخان مرعشي، ارتباط اين ادعا با بحران مشروعيت صفويان و دلايل ناکامي او در اين رويارويي را بررسي کند. روش تحقيق، کتابخانه ‌اي است و اين مقاله به شيوه توصيفي - تحليلي به بررسي و تحليل موضوع مي ‌پردازد.

 نسخه قابل چاپ