بانک مقالات تاریخ

مدرسه چهارباغ اصفهان يکي از بناهاي باشکوه اواخر عهد صفوي (1118- 1126 ه.ق) است که در زمان شاه سلطان حسين صفوي (1105-1135 ه.ق) در ضلع شرقي خيابان چهارباغ اصفهان احداث گرديده است. اين مدرسه به همراه کاروانسرا و بازارچه اي که پيرامون آن قرار داشته، مجموعه عظيمي را تشکيل مي داد که علاوه بر فوايد کاربردي و تعليم و تربيت طلاب و مدرسان علوم ديني، از لحاظ هنري نيز بسيار ارزشمند بوده است. وجود عقايد و باورهاي ديني و مذهبي شيعي و هم چنين تفکرات عرفاني و صوفيانه موجود، بر هنر اين دوران تاثير بسزايي داشته که يکي از بهترين نمودهاي آن را در کتيبه هاي کاشيکاري مدرسه چهارباغ مي توان مشاهده نمود. از اين رو اساس اين پژوهش که با رويکرد تاريخي- تطبيقي و بر اساس مطالعات ميداني و کتابخانه اي به بررسي کتيبه هاي کاشيکاري اين بنا و باورهاي عصر صفوي مي پردازد، بر اين فرضيه استوار است که ميان مضامين کتيبه هاي کاشيکاري مدرسه چهارباغ اصفهان و اعتقادات و باورهاي عصر صفويه ارتباط مستقيمي وجود دارد و با توجه به نوع خطوط و محل کاربردشان تفاوت هايي با يکديگر دارند. اين کتيبه ها شامل باورهاي ملي ايراني و مذهب تشيع بوده که بر روي همه اقشار جامعه اعم از علما، سياسيون، متصوفه، عرفا و حتي عامه مردم تاثير داشته است.

 نسخه قابل چاپ