بانک مقالات تاریخ

جنبش ملي شدن صنعت نفت ايران يکي از رويدادهاي تاريخي مهم حيات سياسي است که طي آن ايرانيان به صحنه سياست آمدند تا نه تنها ريشه استعمار خارجي را براي هميشه بسوزند بلکه راه را براي عمران و آبادي کشور هموار نمايند. متاسفانه اين آرزو به نتيجه موثر خود نرسيد. تاکنون نويسندگان فراواني از زواياي مختلف علل و عوامل شکست را بررسي کرده اند. در اين نوشته تلاش شده است زاويه اي جديد در کنار نگاه هاي گذشته بر بنياد تحليل گفتمان گشوده شود. منطق اصلي اين بحث عبارت است از اين مهم که چگونه «استيفاي حقوق ملت ايران» در سال هاي جنبش نفت، مفهومي برابر با «ملي کردن» يافت. با عنايت به متن تاريخي سال هاي ملي شدن صنعت نفت، تحليل گفتمان کمک مي کند تا فهمي واقع بينانه از عملکرد منطق مليون ايراني در برابر منطق انتقال گرانه دشمنان آنها داشت. علل و عوامل بنيادين مطرح شده در اين نوشتار نشان مي دهد که مليون ايراني راهبردهاي عميق و قابل پيش بيني در قبال ايالات متحده و به ويژه انگلستان نداشتند. با برملا شدن اين ضعف ها و علل و عوامل بنيادين، مليون فاقد ابتکار عمل هاي واقع بينانه بودند، ابتکار عمل هاي واقع بينانه اي که مي توانست ابهام گفتماني را وارد دوره اي جديد نمايد. دوره جديد مي توانست به گونه اي مطرح شود که بنياد جنبش ملي شدن صنعت نفت به قوت خود باقي بماند و دشمنان ايران را دچار انفعال گرداند. اين مهم انجام نشد و اندک اندک شکست گريبان جنبش ملي را گرفت.

 نسخه قابل چاپ