مقالات علوم سیاسی

آنچه سازمان هاي پليسي را به چالش مي کشاند و موجبات بازنگري و تجديدنظر در امنيت بخشي مي گردد، نحوه نگرش به امنيت و به دنباله آن، سازوکارهاي امنيت در چشم انداز آينده است. به عبارت ديگر، حوزه امنيت مستثني از ساير پديده هاي اجتماعي و سياسي نيست و به مرور زمان بايد در جهت اهداف مطلوب دستخوش تغيير شود. از اين رو، با حوزه معنايي امنيت قديم و رويکردهاي گذشته، نمي توان به تحقق امنيت براي جامعه آينده خوش بين بود و با سرمايه هاي اجتماعي گذشته به انجام امور جمعي آينده پرداخت.
با عنايت به اين رويکرد و با توجه به شرايط در حال گذار ايران، در مقاله حاضر، به امنيت مضيق و موسع به عنوان تبلور امنيت گذشته و آينده پرداخته و بر اساس آن، پليس حداکثري و حداقلي مورد مقايسه قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ