مقالات علوم سیاسی

شکل گيري سلفي گري، يکي از مهم ترين رويدادهاي ايدئولوژيکي و فکري تاريخ مسلمانان به شمار مي آيد که توانسته است به پشتوانه ادبيات فقهي و کلامي و نيز نشانه شناسي متکي بر شبکه معنايي گسترده، نياز به گرايش ها و جريان هاي سياسي سلفي را مجسم و آنها را در اشکال روز، بازتوليد کند. در اين ميان، عراق با موقعيت حساس و وابستگي هاي عميق ژئوپلتيکي متقابل با جمهوري اسلامي ايران، يکي از معدود کشورهايي است که همواره از بدو شکل گيري ايده سلفي گري درگير آن بوده است؛ به طوري که پس از اشغال عراق، اين کشور به کانون اصلي فعاليت گروه هاي سلفي تبديل شد و اين جريان در تلاقي و همپوشاني با مدارهاي قدرتمند سلفي، در جايگاه مهمترين بازيگر غيردولتي در صحنه تحولات عراق قرار گرفت. اينگونه نقش آفريني در حلقه اول جغرافياي سياسي ايران، واجد پيامدهاي مهم براي جمهوري اسلامي ايران است. متن حاضر، اين تاثيرات را مورد توجه قرار داده است.

 نسخه قابل چاپ