مقالات علوم سیاسی

سياست و الگوي رفتاري آمريکا با شواهد و مولفه هاي تناقض آميزي در حوزه امنيت بين الملل همراه است. آمريکا که قدرت مطلق بين المللي محسوب مي شود، با آسيب پذيري هاي بين المللي و منطقه اي رو به رو مي باشد که سياست هاي آن کشور را تغييرپذير مي سازد. نيروي نظامي آمريکا از ساير قدرت هاي بزرگ، گسترده تر، و قدرت اقتصادي آن از اتحاديه اروپا بيشتر، و از سه کشور ژاپن، روسيه و چين داراي قابليت اقتصادي پرتوانتري است. اما، سياست خارجي آمريکا در قالب کشورهاي امپراتوري قرار گرفته تا نقش يک امپراتور را در روابط بين الملل ايفا کند که مي توان آن را در قالب الگوهاي عمليات پيش دستي کننده، مخالفت با گسترش سلاح هاي استراتژيک و اعمال کنترل تسليحات مشاهده نمود. اين روند نتايج و پيامدهاي کاملا ناهمگوني براي آمريکا به وجود آورده است و شکل بندي هاي استراتژي امنيت ملي دولت بوش با انتقادات همه جانبه و سردرگمي قابل توجهي روبه رو شده است که به هسته اصلي سياست امنيتي بوش مربوط است. بنابراين، استراتژي امنيت ملي و روند مداخله گري آمريکا در خاورميانه بر اساس اين گونه چالش ها و انتقادات با تغييراتي همراه خواهد شد. در روند جديد ديپلماسي فشار را مي توان به عنوان گزينه بديل براي استراتژي عمليات پيش دستي کننده تلقي نمود.

 نسخه قابل چاپ