مقالات علوم سیاسی

با اشغال ايران در جنگ جهاني دوم از سوي متفقين در شهريور 1320، مبارزه براي بيرون راندن اشغال گران آغاز شد وپس از يك دهه مبارزه سرسختانه، نهضت ملي ايران در واپسين روزهاي اسفند 1329 به پيروزي رسيد. هر چند اين نهضت همه عوامل پيروزي نهايي و رسيدن به هدف هاي خود در زمينه برگزاري انتخابات آزاد و اجراي قانون ملي كردن صنعت نفت را در اختيار داشت ولي ملت ايران گرفتار توطئه هاي انگلستان براي ناكام ساختن اين نهضت بزرگ مردمي گرديد. انگليسي ها توانستند با جاسازي عوامل نفوذي خود در پست هاي كليدي و مداخله غير آشكار در امور داخلي ايران، اتحاد ملت ايران را از هم گسيخته و زمينه فروپاشي اين نهضت را فراهم آورند. آنچه در اين ميان داراي اهميت است شناخت مكانيزم مداخله بيگانگان در امور داخلي كشورماست كه به مراتب از اشغال گري يا كودتاي نظامي خطرناك تر مي باشد. اين مكانيزم در اين مقاله مورد بررسي تاريخي و مستند قرار گرفته و نشان داده شده است بر خلاف روايت مشهور، در مرداد ماه سال 1332 هيچ يك از واحدهاي نظامي ارتش دست به حركت نظامي يا كودتا عليه دولت رسمي كشور نزدند. زير پاگذاردن اصل تفكيك قوا، به سستي كشيدن مجلس شوراي ملي و انحلال آن، وارد كردن مصنوعي حزب توده به صحنه سياسي كشور، برقرار كردن سانسور كامل اطلاعاتي، به بن بست كشيدن اقتصاد كشور و گسترش فقر عمومي پديده هاي خطرناكي بوده اند كه در يك برنامه ريزي دقيق در خلال دوسال و چند ماه پيروزي و ناكامي اين نهضت از سوي انگلستان در كشورما به مورد اجرا گذارده شده اند. سياست هاي بيگانه در پرتو اين مداخله ها و توطئه هاي ويران گر توانسته اند نفت ملي شده ايران را بارديگر به كنترل خويش درآورده و ملت ايران را از آزادي و دموكراسي محروم نمايند.

 نسخه قابل چاپ