مقالات علوم سیاسی

اين مقاله پيرامون تلاش هاي ديپلماتيک سيد ضياالدين طباطبايي مي باشد که در راس يک هيات رسمي از سوي دولت ايران در سال 1298 (هجري شمسي) به منطقه قفقاز اعزام شده است. اين هيات بلند پايه ديپلماتيک زماني به قفقاز اعزام شده است که منطقه در تب و تاب تغيير و تحولات سياسي و اجتماعي به سر مي برد. امپراتوري بزرگ روسيه همسايه شمالي ايران و يکي از نيرومندترين قدرت هاي جهاني به سرعت در حال فروپاشي است. جنگ جهاني اول (1293-1297 هجري شمسي) به همراه جنگ هاي ديگري که با ساير قدرت هاي اروپايي از نيمه دوم قرن نوزدهم در امپراتوري روسيه اتفاق افتاده، زمينه هاي اضمحلال آن قدرت را به همراه آورده است. انقلاب اکتبر (1296) روند اين فروپاشي را تسريع مي نمود. اين انقلاب روسيه را در ورطه يک جنگ داخلي تمام عيار ميان نيروهاي موافق و مخالف انقلاب گرفتار ساخته. در اثنا اين تحولات حکومت ايران هياتي را به رياست سيدضياالدين طباطبايي به منطقه قفقاز اعزام مي دارد. هدف هيات رسيدگي به وضعيت ايرانياني است که در نتيجه انقلاب روسيه در منطقه قفقاز گرفتار شده اند. اما جداي از اين هدف، سيدضيا تلاش مي نمايد تا شايد مجددا پيوندهايي ميان ايران و مناطق قفقاز بالاخص آذربايجان به وجود آورد. تضعيف چشمگير قدرت روسيه اين انگيزه را در برخي مقامات ايراني به وجود مي آورد که شايد بتوان پيوند با ايران را در قالب يک فدراسيون جايگزين پيوند اين مناطق با روسيه نمود.

 نسخه قابل چاپ